ေနမေကာင္းတဲ့ေန.တစ္ေန.

ေနမေကာင္းတဲ့ေန.အေၾကာင္းေရးမလို.။

သိတယ္မို.လား။ ေရးတတ္တဲ့လူေတြဆိုေတာ့ ေနမေကာင္းတာေရးလဲ ဖတ္ေကာင္းတယ္။ အီးပါတာေရးလဲဖတ္ေကာင္းတယ္။ ေသးေပါက္တာေရးလဲဖတ္ေကာင္းတယ္။

ေသြးတိုး ေဆးခ်ဳိ စံုေနေအာင္ရွိတဲ့ ေမေမက ေျပာဖူးတယ္။ ဘဝမွာ အဆိုးဆံုးေရာဂါက ႏွာစီးျပီး ႏွာေခါင္းပိတ္တဲ့ေရာဂါပဲတဲ့။ ဘာအနံ.မွမရ စားရတာလဲအရသာမရွိနဲ.တဲ့။ က်န္တဲ့ဘာေရာဂါရရ အစားအေသာက္မပ်က္ရင္ေတာ္ျပီတဲ့။ ခုအေမ့သမီးလဲအဲအတိုင္းပဲအေမ။ း(

မေန.ထဲက ႏွာေခါင္းမွာဆူနာမီဝင္ေနတာ။ မနက္ အိပ္ရာထေတာ့ ႏွာေတြလည္း အဆက္မျပတ္စီး လည္ေခ်ာင္းေတြနာ ေခါင္းေတြကိုက္ တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ေတာ့ ဖ်ားျပီဟဲ့လို.  လက္ခေမာင္းခတ္ျပီး အားရဝမ္းသာ အမ္စီ ယူေတာ္မူတယ္။ သူေ႒းအေၾကာင္းၾကား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို အေၾကာင္းၾကားျပီး သကာလ ဆက္ျပီး စက္ေတာ္ေခၚပါတယ္။

ႏိုးလာေတာ့လည္း စီးလိုက္တဲ့ႏွာ။ တစ္ကိုယ္လံုးက အရည္ေတြပါကုန္ျပီ ထင္ပ။ နဂိုတည္းက မၾကီးတဲ့ႏွာေခါင္း ေရာင္ရမ္းေနတာပဲ။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေနမေကာင္းလို. လူနာလာေမးၾကပါလို. မက္စိတင္ တာ အေတာ္ခ်စ္ၾကဟန္တူပါတယ္။ တစ္ေကာင္တစ္ျမီးမွေတာင္ေမးေဖာ္မရဘူး။ ခ်စ္လွစြာေသာ ေယာင္းမေလာင္း တစ္ေယာက္ပဲ အဖက္လုပ္ျပီး သစ္သီးပန္းျခင္း (ဓါတ္ပံု) ပို.ေဖာ္ရတယ္။

အဲသာနဲ. ညီမေလးက အသစ္ဖြင့္တဲ့ ကလန္မန္တီ ေမာလ္ၾကီးမွာ ေဟာ္ကာ ဆန္တာပါတယ္။ သြားစားရေအာင္တဲ့။ ေနမေကာင္းလို.မလိုက္ခ်င္ဘူးေျပာေတာ့ မရဘူး အတင္းေခၚတယ္။ အတင္းပဲ။
ညီမ..သြားရေအာင္ ....
ကိုယ္.. မလိုက္ဖူး ငါေနမေကာင္းဘူး........
ညီမ...သြားရေအာင္ပါဆို...........
ကိုယ္.... ေအးေအး ျပီးေရာ...
အဲဒါနဲ.ပဲသြားၾကေရာ (အတင္းကို ေခၚရတာပဲ)။

အဲအထဲကို ေရာက္ ေခါက္ဆဲြတစ္ပဲြစားျပီး ျပန္အထြက္ မီနီတြန္း အရုပ္ဆိုင္ အသစ္ဖြင့္ထားတာေတြ.ပါေရာ။ သူက ဟိုတစ္ေန.က အရုပ္ဝယ္လာေတာ့ ဒီဆိုင္က ဝယ္လာတာျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ့္အတြက္လည္း ဝယ္ခဲ့ခ်င္ေၾကာင္း ဟိုးဘက္ေဒါင့္က ညိဳညိဳ၇ွည္ရွည္ ေပါင္တင္(ဖက္လံုး) ရုပ္ကေလးကို ကိုယ့္ဘဲနဲ.တူလို. ဝယ္ေပးမယ္လုိ. စိတ္ကူးေၾကာင္း ေမ်က္ရုပ္ကေလးကလည္း လွေၾကာင္း ၅၀% ဒစ္စေကာင့္ရွိေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ မစားရဝခမန္း ေလပန္းပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ကိုယ္က တြယ္ကပ္ျပီး အဲဆိုင္က အရုပ္ဝယ္ေပးဖို. တဂ်ီဂ်ီေတာင္းေတာ့ သူ.စကားနဲ.သူ ဝယ္ေပးရေတာ့တာပဲ။

ျပီးေတာ့ ကလန္မန္တီ တစ္ေမာလ္လံုး ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ တစ္ဆိုင္ဝင္ တစ္ဆိုင္ထြက္ လိုက္ၾကည့္ၾကတာ လုိခ်င္ေဇာေတြနဲ. အဖ်ားေတာင္ ဘယ္ထြက္ေျပးမွန္းမသိဘူး။ အင္းက်ီဆိုင္ဝယ္လိုက္ ဟိုဟာေကာက္ၾကည့္လုိက္ ဒါေလးနဲ. ဟပ္ၾကည့္လိုက္ ဖိနပ္ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္ ဟိုတစ္ရံစီးၾကည့္ ဒီတစ္ရံစီးၾကည့္ နဲ. တစ္ေန.ခင္းကုန္ပါတယ္။ ဘာာမွလည္းဝယ္တာမဟုတ္။ အိမ္မွာ လက္သည္းနီေတာ့ပ္ကုတ္ ကုန္ေနလို. သြားရွာေတာ့ The Face Shop က ၂.၉၀ ဆိုတာနဲ. ေစ်းခ်ဳိလို.  သံုးပုလင္း ဝယ္လာခဲ့တယ္။ အဲလို ပိုက္ဆံထြက္သြားေတာ့မွ အဖ်ားျပန္ဝင္ျပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေျခေထာက္ေတြေညာင္းကိုက္ေနလို. ေဘာ္ဒီေရွာ့ပ္က လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေလာက္က ဝယ္ထားတဲ့ Food Message/Deep Cleansing Cream ေလးနဲ.ႏွိပ္နယ္ျပီးေတာ့ ေျခသည္းနီလက္သည္းနီေလးဆိုးျပီး  စိတ္ေတြခ်မ္းသာသြားတယ္။

အဖ်ားကေတာ့ တက္တုန္း။ မနက္ျဖန္ေပ်ာက္ပါေစလို.ပဲ ဆုေတာင္းရေတာ့မွာပဲ။ း(

စားႏိုင္ရင္ကိုယ့္ဖို.
ခိုင္ေဝဇံ

အျပင္မ်ားမ်ားထြက္သင့္၏ ။

ဟန္ေဆာင္တဲ့ လူေတြကို မုန္း၏။

ကိုယ့္ကို မလွပဲနဲ. လွဟန္ေဆာင္တယ္လုိ.လူေတြက ေျပာတယ္။ ဟမ္ မွုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားတို.က ရြက္ၾကမ္းေရၾကိဳေလးကို မိပ္ကပ္နဲ. အဝတ္အစားနဲ. က်ားကန္ထားတာပါ။ ငါ့ဟာငါ ဝယ္ဝတ္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးဒုန္း။ သူ.ပိုက္ဆံသြားသုံးတာလည္း မဟုတ္ပဲနဲ.။  ငါ့ဟာငါ က်ားပဲကန္ကန္ ေၾကာင္ပဲကန္ကန္ေပါ့။ လူေတြမ်ား အားယားႏိုင္လြန္းတယ္။ ယားရင္ ကုတ္ေန။ စကားသိပ္မရွည္ၾကနဲ.။ မိပ္ကပ္လိမ္းတာ အျပစ္လား။ လွတယ္ထင္တဲ့ အန္ဂယ္လ္ေလးက ဆဲြရိုက္တယ္ ဘာျဖစ္ေသးဒုန္း။ မလွတဲ့ ပံုၾကီး တင္ရမွာလား။ အပံု၁၀၀ ရိုက္တဲ့ထဲက ကံေကာင္းလို.ထြက္လာတဲ့ လွတဲ့ ၁ပံုကို တင္တာ။ မေက်နပ္ရင္ ေက်ာ္ၾကည့္။  ဒါဟန္ေဆာင္တာမဟုတ္ဘူး။ မလွလွေအာင္ အပတ္တကုတ္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ထားတာ။

အဲ အေပၚကဟာကေတာ့ ဘာရယ္လို.မဟုတ္ဖူး ငါ့ဘေလာ့မွာ ငါဗိုလ္လို.ေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ. အလကားေနရင္းေလွ်ာက္ဆဲၾကည့္တာ။ ခုမွ တကယ့္အေၾကာင္းကစမည္။    ထံုးစံအတိုင္းအစားအေသာက္အေၾကာင္းေပါ့။ အေရးၾကီးဒယ္ေနာ္ ၂ရက္ေလာက္ ထမင္းမစားပဲ ေနၾကည့္ပါလား အစားအေသာက္အေရးၾကီးေၾကာင္းသိသြားမယ္။  ေျပာျပတာပါ။ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနရဆိုတာ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ၾကိဳးစားပမ္းစားနဲ. ပင္ပန္းတၾကီးလုပ္ၾကရတာပါ။ ငါ့အလုပ္က ကုမၼဏီအၾကီးၾကီးပဲ  ငါတို.ကေအးေဆးပဲ ဘာညာလုပ္မေနနဲ. ျပဳတ္မွေခြးျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒုကၡေရာက္မွ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တာ။ မ်ားေသာအားျဖင့္အားလံုးလိုလို ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနရတာခ်ည္းပါပဲ။ မနက္ကေန ေနတဝင္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးနဲ. တကုပ္ကုပ္လုပ္ျပီး ခါးခ်ည့္ ေနၾကတယ္။  အြန္လိုင္းတက္ျပီးေတာ့လည္း တာဝန္အရ ခ်က္တဲ့လူကခ်က္ က်ဴတဲ့လူကက်ဴၾကေသးေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ကလည္းနည္းတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အစားနဲ.က်ားကန္ရမယ္။ ေကာင္းေကာင္းစား ေကာင္းေကာင္းေသာက္ အားရွိေအာင္ ေရြးစား အားတဲ့ေန.ေလးလမ္းေလွ်ာက္။ စိတ္လည္းေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ လူလည္းက်န္းမာတယ္။

ခုဟာက လုပ္ေတာ့ တစ္ပတ္ ၆ ရက္။ စားေတာ့ အေျခာက္အျခမ္းနဲ. ဘဲဥနဲ.။ ေနေတာ့ ၂ ေပပတ္လည္အခန္းမွာ ႏွစ္ထပ္ခုတင္နဲ.။ အိပ္တာက တစ္ေန. ၄နာရီ။ ကိုယ္လက္လုပ္ရွားမွုလား အိမ္ကေန ဓါတ္ေလွကားကို လမ္းေလွ်ာက္တယ္ေလ (ဟင္ ေခ်ြးေတြဘယ္စီး ညာစီးေနမွာေပါ့) အဲဒီလို လုပ္ေနလို.တာကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ဘဝ ၾကီးကေနေပ်ာ္မွာပါ့မလဲ။ ေရာဂါရမွာေသခ်ာတယ္။ ခံႏိုင္လွ ေလးႏွစ္ေပါ့။ ျပီးရင္ ေလွ်ာမွာပဲ။ တကယ္ေျပာတာ။ အိမ္အတြက္ ပို.တယ္။ သားသမီးအတြက္ ပို.တယ္။ မိဘအတြက္ပို.တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေကာ။ ကိုယ္စဥ္းစားမိရဲ.လား။ ကိုယ္ေရာဂါျဖစ္ေတာ့ ဘယ္သူလာပို.ေပးမလဲ။ ကိုယ္စိတ္မေပ်ာ္ေတာ့ ဘယ္သူလာေခ်ာ့ေပးလို.လဲ။ ကိုယ့္ဘာကို ေပ်ာ္ေအာင္လည္းေနရတယ္။ ကိုယ္က်န္းမာမွ စိတ္ကခ်မ္းသာမွာ။ အဲဒါမွ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ ရွိမယ္။ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရွာႏိုင္မယ္။ မွုတ္ဘူးလား။

ကိုယ္အလုပ္ပင္ပန္းေတာ့ ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ အခုအဲဒါေၾကာင့္ ခုတေလာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂရုစိုက္ေပးတယ္။ အစားမ်ားမ်ားစားတယ္ (အစက မစားတာက်လို.)။ လမ္းေတြဘာေတြ ထြက္ေလွ်ာက္တယ္။ အျပင္ထြက္လည္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ. ဆံုျပီး ဟိုေျပာဒီေျပာနဲ. ကိုယ့္စိတ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ေနတယ္။ ဗီတာမင္ေဆးေတြ Supplement ေတြေသာက္ေပးတယ္။ အရမ္းပင္ပန္းရင္ ၾကက္ေပါင္းရည္ တို. ဘာတို. ေသာက္ေပးတယ္။ ႏြားႏို. ႏို.ခ်ဥ္ စတာေတြ စားေပးတယ္။ ႏို.ခ်ဥ္က စားလို.လည္းေကာင္းတယ္ မ်က္ႏွာမွာလည္း လိမ္းတယ္။ ပ်ားရည္ ေသာက္တယ္။ လွတာက ထူးျပီးေတာ့မလွလာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ပင္ပန္းရင္ ခံႏိုင္ရည္ရွိတာေပါ့။ အမွန္က အဓိက အအိပ္မွန္ရမွာ ကိုယ္က အအိပ္မမွန္ဘူးျဖစ္ေနလို. အစားေလးဝိုင္းကူေပးတာ။ ဘဝကို ပင္ပန္းေပမဲ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ျဖတ္သန္းရတာေကာင္းပါတယ္။ မဟုတ္ဘူးလား။ ကို္ယ့္မိသားစုအတြက္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ဖို. အေရးၾကီးသလို ငါပဲလုပ္ေနရတယ္ ငါပဲ အပင္ပန္းခံေနရတယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ေတြ ဝင္မလာဖို.လဲ လိုေသးတယ္ေလ။ အဲဒီအတြက္ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ရတယ္။ သူမ်ားေတာ့ သိဘူး။ ကိုယ္တို.က ေတာ့ ေခ်းက်ရာ ေပ်ာ္တဲ့ေလာက္လိုပဲ။ ရခိုင္ျပည္ေနေတာ့လည္း ေပ်ာ္တယ္။ ရန္ကုန္က်ေတာ့လည္း ေပ်ာ္တယ္။ မန္းေလးေရာက္ေတာ့လည္းေပ်ာ္တယ္။ ဖားအံမယ္ေနေတာ့လည္းေပ်ာ္တယ္။ ပခုကၠဴေနေတာ့လည္းေပ်ာ္တယ္။ ခုစကၤာပူေနေတာ့လည္း ေပ်ာ္တာပဲ။ အီသီယိုးပီးယားသြားရင္လည္း (စားေနရရင္) ေပ်ာ္မွာပဲထင္တယ္။  သိပ္စိတ္မဆင္းရဲတတ္ဘူး။

ဒီ weekend ေလး ႏွစ္ရက္ပိတ္ေတာ့ ေဘာ္ေဘာ္သရဲေတြနဲ. ဟုိေလွ်ာက္သြား ဒီေလွ်ာက္သြားေပါ့။ ေဘာ္ေဘာ္သရဲ ရယ္လို.ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးသြားထိန္းတာေပါ့။ အားလံုးကိုယ့္ထက္အငယ္ေတြခ်ည္းပဲ။ သို.ေသာ္လည္း ေပါင္းလို.ျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္အဖဲြ. ေတြဆိုပါေတာ့။ စတိတ္ရွုိးအတြက္ အကတိုက္မလို. ဆိုလို. moral support ေပးဖို.လိုက္သြားတာ။ မနက္ ၁၂ခဲြ အိမ္က ထြက္တာ ၇ နာရီမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ အကတိုက္တာက နာရီဝက္ပါ။ က်န္တာက စားလိုက္ ေသာက္လိုက္ ေလပန္းလိုက္ အာလူးပြားလိုက္ ဟုိနားသြားလိုက္ ဒီနားသြားလိုက္ စီးတီးေဟာမွာ အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလိုက္ လူေပ်ာက္ရွာလိုက္နဲ. ကုန္သြားတာ။ အဟင္း။

ရနံ.သစ္ ဒံေပါက္။ Little India မွာစားခဲ့ရတဲ့ ကုလားဒံေပါက္ကလဲြရင္ အေကာင္းဆံုးပဲ။ က်န္တဲ့ ဒံေပါက္ေတြက Sucks!

ရနံ.သစ္သြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မာလာဟင္းမစားနဲ.။ မန္းေလးစတိုင္ကို လံုးဝမမွီဘူး။ အရမ္းငံတာပဲ။ ကိုယ္က ရတနာေက်ာ္ဆန္းကို သြားျပီး ဒါေလးစားပါလားလို.(အမွန္က ကိုယ္စားခ်င္လို.) ေျပာမိတာ အားေတာင္နာတယ္။ မေကာင္းလြန္းလို.။ း(

ဒါက ဆႏြင္းမကင္း။

ဒါက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္။ အခ်ဳိမ်ားတယ္။ ေသာက္လို.ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ အခ်ဳိေလွ်ာ့ခိုင္း၇မယ္။

ဒါက ကိုယ္စားတဲ့ ၾကက္ေတာင္ပံ ။ တစ္ပဲြကို ေျခာက္က်ပ္ပဲေပးရျပီး ရွစ္ခုေတာင္ပါတယ္။ မဆိုးဘူး။ စားေပ်ာ္တယ္။ း)

 ရနံ.သစ္က ပင္နီဆူလာပလာဇာ Basement 1 မွာရွိပါတယ္။ အထူးမိတ္ဆက္စရာ လုိမယ္မထင္။

ျပီးေတာ့ အကသြားတိုက္ၾကတာေပါ့။ နာရီဝက္ေလာက္။ 

ျပီးလည္းျပီးေရာ ထံုးစံအတိုင္း ဒူးရင္းသီးနားသြားျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပန္တာေပါ့။  Esplande ထဲက ဝင္သြားရတယ္။

  

ဘာၾကီးလဲ ဟုတ္လား။ သူမ်ားလဲ ဘယ္သိမလဲ။ အႏုပညာ လက္မွုလက္ရာေတြ ခင္းက်င္းျပသထားတာေနမွာေပါ့။ ကိုယ့္မ်က္စိထဲမယ္ေတာ့ တရုတ္အသုဘနဲ. တူတယ္။

ထံုးစံအတိုင္း ဖုန္းစုတ္ေလးနဲ. လက္သရမ္းထားတာေပါ့။ သီးခံ သီးခံ မၾကာခင္ ကင္မလာ အေကာင္းစားၾကီး ဝယ္မွာ (အဲလိုေျပာလာတာ ၅ႏွစ္ရွိျပီ)။

ေနာက္ထပ္ပံုေတြက က်န္တဲ့လူေတြဆီကရမွ တင္လိုက္မယ္။ း) အခုတေလာ သူမ်ားဓါတ္ပံုေတြတင္တင္ခ်င္ေနတာ အတင္းပဲ။ ကိုယ့္ဓါတ္ပံုပါရင္ လာမ်ားဖတ္ၾကမလားလို.ေပါ့။ ဘေလာ့ ဒစ္စေကာင့္ခ်တဲ့သေဘာ။ း) ေနာက္တင္စရာေတြရွိေသးတယ္။ း) 

စားႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဖို.

ခိုင္ေဝဇံ

ထမင္းစားဖိတ္ခံရျခင္း

၂ ပတ္လံုးလံုး စက္တစ္လံုးနဲ. နပန္းလံုး (လံုးေတြမ်ားေနတယ္ ေခြးလႊတ္ေပးၾကပါ) ျပီးတဲ့ ေနာက္ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကသြားတယ္။ အစကေတာ့ အိုတီမရ ဘာမရ နဲ. အလုပ္ကိုဆင္းအံုးမလို.ပဲ။ ျမတ္ရွင္က ေခၚတယ္။ မရြတ္စိနဲ. ပိန္းႏွဲစိ ခ်က္တယ္။ သျပဳသီး (ရခိုင္အေခၚ ဒျပဳတ္သီး) ခ်က္တယ္လို. တစ္ခြန္းေျပာတာနဲ. Lake Side ကို ဒံုးစိုင္းျပီးေရာက္သြားေရာ။

စကားမစပ္. ပထမဦးဆံုး အျဖဴဝမ္းဆက္ ဝတ္သြားတဲ့ေန.ဆိုပါေတာ့။ း) တစ္ခါမွ မဝတ္ဖူးဘူး။ စိတ္ရူးေပါက္လို. (ဝတ္စရာလည္းမရွိေတာ့ဘူး) ဝတ္သြားတာ။ တစ္မ်ဳိးၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ လူေတြအားလံုးကိုယ့္ကို ဝိုင္းၾကည့္ေနတယ္လို.ခံစားရတယ္။ အင္း ဒါလည္းေရာဂါပဲ။ ကို.ရိုးကားရားၾကီးျဖစ္ေနသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ေနလို.ေကာင္းတယ္။ အင္းက်ီပြတာကိုး။

ျမတ္ရွင္တို.အိမ္မွာ ကင္မရာ သရမ္းထားတာ။ လွေတာ့ လွဝူး။ ဒါေပသိ ျပခ်င္တဲ့ အရာအားလံုးပါတယ္။ အင္းက်ီရယ္ လက္သည္းနီ (လက္သည္းျပာ) ရယ္စသည္ျဖင့္ေပါ့။

မရြတ္စိ မစားရတာၾကာေပါ့။ ဒီမွာရွိပါတယ္။ အစိုေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မခ်က္စားျဖစ္ဘူး။ မေလးဆိုင္ေတြမွာ ခ်က္တာေတြ.ေပမဲ့ အုန္းႏို.နဲ.ဆိုေတာ့ ခ်ဳိခ်ဳိၾကီးေတြ။ စားလို.ေကာင္းဘူး။ ပိန္းႏွဲစိကို္လည္း ခ်က္မစားရတာၾကာျပီ။ ရခိုင္ေနတုန္းမယ္ ေတာ့ အတင္းစားတာေပါ့။ အိမ္မွာ ပိန္းႏွဲပင္ေတြက လည္း ဟီးဟီးထေနတာကိုိး။ ပိန္းႏဲွပင္က တက္လုိ.မေကာင္းဘူး။ ပရြက္စိတ္အတင္းေပါတယ္။ ဒါကၾကံုလို.ေျပာျပတာ။ သိၾကလားမသိပါဘူး မရြတ္စိ မရြတ္စိနဲ.ေျပာေျပာေနတာ။ ခရုတစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ဗမာလို ဘာေခၚတယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ဓါတ္ပံုပဲ တင္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္။

ရွယ္ ေကာင္းမွေကာင္း ျမတ္ရွင္လက္ရာတိုးတက္လာ၏။ မ်ားမ်ားခ်က္ပါ။ မ်ားမ်ားလာစားေပးမည္။

သျပဳသီးဟင္းရည္ ။ ပံုသာဘာမွမဟုတ္တာ။ ေသာက္ၾကည့္မွ ေကာင္းမွန္းသိမွာ။

ၾကက္ယက္ဟင္း (ဗမာလို အေခၚမသိ)။ စစ္ေတြမွာ အရမ္းေပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ. ဒီမွာတခါတေလ ဝယ္လို.ရတယ္။ အရမ္းခ်ဳိတယ္။

ငါးနီတူေျခာက္သုပ္။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္ ငံငံ စပ္စပ္ ေကာင္းမွေကာင္း။
ထမင္းဖိတ္ေကၽြးတဲ့ ျမတ္ရွင္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ သူ.အမ်ဳိးသား ကိုစံထြန္းေအာင္က ပါးပူကို ထမင္းေကၽြးလို.ေကာင္းတယ္။ အားရပါးရစားတယ္လို.ေျပာတယ္တဲ့။ မ်ားမ်ားေခၚေကၽြးပါ။ အား၇ေအာင္ စားျပမယ္။ း)

စကားမစပ္ မရြတ္စိ အေျခာက္နဲ. ငါးနီတူ ေျခာက္ ကို ပင္နီဆူလာ ငါးထပ္က ဓညဝတီဆိုင္မွာ ဝယ္လို.ရပါတယ္။ မနက္ျဖန္ အဲဆိုင္မွာ ငါးမန္းသားေျခာက္သုပ္နဲ. သခြပ္ပြင့္သနပ္သြားစားပါမယ္။ ဒါက လွ်ပ္တျပတ္ ေၾကာ္ျငာဝင္တာ။ 

စားျပီးေတာ့ ထမင္းလံုးစီျပီး ျမတ္ရွင္တို. အိမ္မွာ တေရးတေမာ အိပ္ေသးတာ။ ျပီးေတာ့ အလုပ္သြားမယ္လို.စီစဥ္ထားေပမဲ့ ထံုးစံအတိုင္း အပ်င္းထူသြားတာနဲ. မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဗိုက္ကလည္း ေလးေနေရာပဲ။ အိမ္လည္းမျပန္ခ်င္ဘူး။ Lake Side က Chinese Garden နဲ.နီးတာဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရေအာင္ ဆိုတာနဲ. မထြက္ခ်င္ဘူး တဲ့ ျမတ္ရွင္က အင္း အဲလုပ္ေနေသးတာ။ ကိုကို.ကို ေစာင့္ရအံုးမယ္ေလး ငါမရွိရင္ သူထမင္းစားမွာမဟုတ္ဘူးေလး ဘာေလး နဲ.။ ခ်စ္စ ခင္စ ခ်စ္စ ခင္စ။ မနာလိုထွာကြယ္။ ဒါေပမဲ့ အတင္းေခၚေတာ့လည္း လုိက္လာရွာပါတယ္။ ေနာက္ဆံ တငင္ငင္နဲ.ေပါ့။ ေအာင္မ်ဳိးဥ က ဖုုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ လိုက္ပါမယ္ ဆိုတာနဲ. အန္တီေတြၾကား ကန္.လန္. ကန္.လန္.ပါလာေရာ။ ဒါနဲ. Chinese Garden ကိုခ်ီတက္သြားၾကတယ္။

သာမီးဖုန္းနဲ.ရိုက္တာ လွဒယ္ေနာ္ ေနာ္။ အမွန္က စြန္လႊတ္တာကို ရိုက္တာ စြန္မေပၚဘူး။ း( ေတးေတးေလးပဲေပၚဒယ္ကြယ္။ ငါ့ႏွယ္။

ရွိသမွ် ရသမွ်ေလးပံုေတြ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ကင္မလာ တစ္လံုးကေတာ့ ဝယ္မွကို ျဖစ္မယ္။ ညေနေစာင္းသြားရင္ ကိုယ့္ဖံုးက သံုးလို.မရေတာ့ဘူး။ း(

လမ္းေလွ်ာက္ျပီး အျပန္ (က်န္းမာေရးလိုက္စားတဲ့လူေတြဆိုေတာ့) Chinese Garden MRT ေရွ.က Steamboat ဆိုင္မယ္ ဝင္စားခဲ့ၾကေသးတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ေတာ့ ဗိုက္ေခ်ာင္သြားတာကိုးလုိ.။

ပံုမွန္ ဆိုင္ပါပဲ။ အေကာင္းၾကီးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းခ်ဳိတယ္ေလ။ ၁၆.၈၀ က်ပ္ပဲ ေပးရတယ္။ သူမ်ားေတြက အနည္းဆံုး ၁၈ က်ပ္ယူတာကိုး။ ေနာက္တစ္ခု သေဘာက်တာက ဂဏန္းခ်ဳိလို.။ လတ္လည္းလတ္တယ္။ မိုက္တယ္။ တုန္ယမ္း စြပ္က သိပ္ေတာ့မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမဲ့ မဆိုးပါဘူး။

ေဘာ္ေဘာ္သရဲမ်ား

တစ္ပတ္လံုးလံုး ေမာၾကီးပန္းၾကီး အလုပ္လုပ္ထားတာ ၂ ရက္ေလာက္ေတာ့ နားသင့္တာေပါ့ေနာ္။ မနက္ျဖန္လည္း သြားစရာေတြရွိေသးတယ္။ း) စားစရာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ တင္ပါအံုးမယ္။ း)

စားႏိုင္ရင္ကိုယ့္ဖို.
ခိုင္ေဝဇံ

တို.မ်ားငယ္ငယ္တုန္းက (၄)

အခုဆိုရင္ ေမာင္ေတာကိုေရာက္ျပန္ျပီေပါ့။ ေမာင္ေတာမွာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးက ေနဖူးခဲ့တာဆိုေတာ မွတ္မိသလိုလိုရွိေပမယ့္ တကယ္တမ္းေရာက္လာတဲ့အခါ တစိမ္းျပင္ျပင္ခံစားရပါတယ္။ ေမာင္ေတာက ျမန္မာျပည္အေနာက္ဖက္စြန္းဆံုးလို.ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ခ်္နဲ.ဆက္စပ္ေနတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ျမိဳ.ဆိုေပမဲ့ ကုလားတစ္ဝက္ ရခိုင္တစ္ဝက္ ေနၾကတာပါ။ ခုဆို ကုလားကေတာင္ ပိုမ်ားေနျပီထင္တယ္။

ဟုိအရင္တုန္းက ေနတဲ့ ကုလားဗလီနားမွာပဲ ျပန္ေနရပါတယ္။ ကုလားဗလီက ျမန္မာျပည္မွာေတြ.ဖူးသမွ်ထဲက အၾကီးဆံုးပဲ။ ညေနညေန ၆နာရီဆို အလႅာ ဝက္ကဘိုင္(ကိုယ္ၾကားတာ ဒါပဲၾကားတာ မွားေနရင္လည္း သည္းခံေပးပါ) ဆိုျပီးေတာ့ သံရွည္ဆဲြျပီး ဘုရားစာရြတ္သံၾကားရတယ္။ တစ္မ်ဳိးနားေထာင္လို.ေကာင္းပါတယ္။ ကုလားဗလီနားဆိုေတာ့ ကုလားဆိုင္ေတြခ်ည္းပဲ။ အစတုန္းက ေၾကာက္သလိုလိုရွိေပမဲ့ အိမ္နားမွာ ရဲစခန္းရွိေတာ့ စိတ္သက္သာရာရပါတယ္။ သူတို.လည္းလူပဲ သေဘာေကာင္းတဲ့လူ ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကုလားမေတြက ေယာက်္ားရိုက္လုိ. ခဏခဏ ရဲစခန္းလာတိုင္တာေတြ.တယ္။ အိမ္နားက ဆိုက္ကားနင္းတဲ့ မိုဟက္မက္ ခါလီဆိုတဲ့ ကုလားဆိုရင္ မယား ၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။ ကေလးက ၁၀ ေယာက္ရွိတယ္။ ညေနတိုင္း မယားနဲ.ကေလးေတြကို ဆိုက္ကားေပၚတင္ျပီး ေလညွင္းခံထြက္တယ္။ ေလညွင္းရမရေတာ့မသိဘူး လွ်ာထြက္ေနတာပဲျမင္တယ္။ နည္းတဲ့လူအုပ္မွ မဟုတ္တာ။ ေမာင္ေတာက ကုလားမေတြက ေယာက်္ားရျပီဆိုတာနဲ. မ်က္နွာအားလံုးအုပ္တဲ့ ဝတ္ရံုေတြဝတ္ရပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ.ဆို မ်က္လံုးေတာင္ အုပ္ထားလိုက္ေသး။ ဘယ္လိုမ်ားေနၾကတယ္မသိဘူးအထဲမွာ။ အဲဒါကို အရပ္စကားနဲ. ဘူျခဳပ္တယ္လို.ေခၚတယ္။ ပါပါကေတာ့ ဒံုးပ်ံလို.ေခၚတယ္။ အစ္လို.ေခၚတဲ့ ကုလားပဲြက်လို.ကေတာ့ စားလိုက္ရတဲ့အမဲသား။ သြားေတာင္ေအာင့္တယ္ ဝါးရတာ။ အဲအဲ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ဆက္အံုးမယ္။

ေမာင္ေတာကိုေရာက္ေတာ့ ၇တန္းေပါ့။ တက္တာက အမွတ္ ၁ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ။ ဘယ္ရပ္ကြက္ရယ္ ဘာရယ္ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ကုလားရြာထဲမွာ ဆိုတာပဲသိတယ္။ ေက်ာင္းၾကီးက ကြင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ အက်ယ္ၾကီးပဲ။ မိုးရာသီဆို ေရေတြ ေပါင္လယ္ေလာက္ေရာက္တယ္။ အနီးအနားကုလားရြာဆိုေတာ့ ေပါလိုက္တဲ့ အီးပံု။ ေရႊရွာသလိုရွာျပီးသြားရတယ္။  သတိ မလြတ္လိုက္နဲ. လြတ္လိုက္ရင္ ျဗြတ္ခနဲပဲ။ ေက်ာင္းအေၾကာင္းစဥ္းစားလိုက္ရင္ ေက်ာင္းက အိမ္သာေတြသြားေျပးျမင္တယ္။ ညစ္ပတ္ပံု ညစ္ပတ္ပံု။ ေက်ာင္းမွာ ေန.လယ္ေန.ခင္း မုန္.စားလြတ္ျပီဆို ကုလားပဲ( ရခိုင္လို ျမင္းစားပဲစိ)နဲ. ေခါက္ဆဲြေၾကာ္။ ဘိန္းမံု. ။ မုန္.တီသုပ္ျပီး ဗာဒံရြက္နဲ. ထုပ္ထားတာေလးေတြေရာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ အိမ္က ထမင္းဘူး မုန္.ဘူးအျမဲတမ္းထည့္ေပးေပမဲ့ စားခ်င္ဘူး။ အဲဒီ ရႊံ.အလူးလူးေျမမွာ ထိုင္ေရာင္းတဲ့ အစားအစာေတြကို တမက္တေမာနဲ. စားခ်င္တာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ့ ခင္ေဝေဝထြန္း (သူတို.အိမ္မွာကိုယ္ကက်ဴရွင္တက္တယ္)၊ ဘတ္ဘတ္ (ျဖဴႏုေအးထင္တယ္) မစမ္းရီ ၊ ဝိုင္းဝိုင္း၊ တင္ဇာေႏြးေႏြး) က်န္တဲ့သူေတြေမ့ကုန္ျပီ ။ ေယာက်္ားေလးထဲက ဗန္းသာသား ေအာင္ထူးရယ္ ေနာက္ျပီး ဖိုးထူးရယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲသိေတာ့တယ္။ ကိုယ္အရမ္းေမ့တတ္တယ္။ အရမ္းခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၈ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းတူတူ က်ဴရွင္တူတူ။ နာမည္ေတြမမွတ္မိတာအားနာတယ္။ ကိုယ္အဲတုန္းက အရမ္းအရုပ္ဆိုးတယ္။ မည္းတူးျပဲလန္ေနတာပဲ။ အေမက ႏို.သည္အင္းက်ီအရွည္ၾကီး ေတြျခဳပ္ျခဳပ္ေပးတယ္။ ကို.ရို.ကားရားပံုစံၾကီး။ ဘာေၾကာင့္သိလဲဆိုေတာ့ ဓါတ္ပံုသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ. စုရိုက္ထားတဲ့ပံုရွိလို.။ ဒါငါပါလားလို.မယံုႏိုင္ဘူး။ အဲဒီဓါတ္ပံုေတြကို ဖြက္ဖြက္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေပါက္သလို မိသားစု ဓါတ္ပံုအလ္ဘမ္ ထဲမွာ ကားကားၾကီးထည့္ထားတတ္တယ္။ အဲဒီပံုေတြကိုတင္ဖို.သတၱိရွိစမ္းေစခ်င္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္အုပ္လုံုးထဲမွာ အလွဆံုးက တင္ဇာေႏြးေႏြးပါ။  ဗမာျပည္ဘက္က ေျပာင္းလာတာဆိုေတာ့ ဝတ္ပံုစားပံုကအစ အားလံုးကြာတယ္။ ရုပ္ေလးကလဲ ခ်စ္စရာေလး။ အခုေတာ့ အဲဒီတင္ဇာေႏြးေႏြးနဲ. ဆယ္တန္းေက်ာင္းေနဖက္ ေမာင္ျဖိဳးေဝနဲ. အေၾကာင္းပါသြားတယ္လို.ၾကားပါတယ္။

အမွန္က ၇တန္း ၈တန္းဆို မိန္းကေလးေတြ အပ်ဳိအရြယ္ေလးျဖစ္လာျပီး ပဲစမ်ားလာေပမဲ့ ကိုယ္က ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပဲ။ လွဖို.ပဖို.ေနေနသာသာ ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ေဆာ့တုန္းပါပဲ။ ေဘာလံုးကန္တယ္။ အိမ္ပတ္ပတ္လည္က ကေလးေတြနဲ. စစ္တိုက္တမ္းေဆာ့တယ္။ အိုးပုတ္လည္းေဆာ့တုန္း။ ဘယ္သူမွေဆာ့စရာမရွိရင္း ေရအိုင္ထဲဆင္းျပီး ငါးဖမ္းတယ္။ ရွပ္ျပာ ရွပ္ျပာလည္းျဖစ္လာတယ္။ ထူးဆန္းတာကေတာ့ အပင္ျမင္တိုင္းတက္ခ်င္တဲ့ အက်င့္ရလာတာျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္မွာ အိပ္ခ်ိန္ပဲေနျပီး အိမ္ေခါင္းရင္းက ကုကၠိဳလ္ပင္ထက္တက္ျပီး အိမ္ေဆာကျ္ပီး အဲမွာပဲေနေတာ့တယ္။  အေမ့ပါတိတ္ထဘီေတြနဲ. နံရံကာထားလို. ေဆာ္ပေလာ္တီးခံရေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တံုးကေတာ့ ညီမေလးက ေတာ္ေတာ္ကို မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ ၁တန္း ၂ တန္းအရြယ္ေလာက္ေရာက္ေနျပီေပါ့။ သြားေတြက်ဳိး စကားေျပာလည္း ျပန္ေျပာ နားမေထာင္ စတာေတြရွိလာတယ္။ သူ.ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္တာ မမွတ္မိဘူး။ ႏွဳတ္ခမ္းေထာ္ေလာ္နဲ. ရန္ေတြ.ေနတဲ့ ေျမာက္ဦးကပံုပဲ ျပန္ျမင္ေယာင္တယ္။ သူကေတာ့ ကိုယ္သူ.ကို ေတာ္ေတာ္ႏွိပ္စက္တယ္လို.ေျပာတာပဲ။ သူေဟာ္လစ္မွုန္.စားခ်င္တယ္ဆိုလို. ကုကၠိဳလ္ပင္ေပၚကေန ေဟာ္လစ္မွုန္.ေတြ ၾကဲခ်ေပးျပီး သူ.ကို ေအာက္ကေန ပါးစပ္ဟ ခိုင္းထားတယ္လို.ေျပာတာပဲ။ သူကလည္း အပိုနည္းနည္းေျပာတတ္တာ ဆိုေတာ့ ဟုတ္မဟုတ္မသိဘူး။ ေဟာလစ္မွုန္.ၾကဲခ်တာေတာ့သိတယ္။ ဟီးဟီး။

ေမာင္ေတာက ရြာေတြကထူးဆန္းတယ္။ အလယ္ရြာ ခ်တာရြာ ႏွစ္ခုပဲမွတ္မိတယ္။ အေမတို.က ေမာင္ေတာမ်ဳိးေတြဆိုေတာ့ တစ္ျမိဳ.လံုးနီးပါးကို အမ်ဳိးေတြစုေနပါတယ္။ အေယြေခ် (အေဒၚ)တို. အေဘာင္ရွင္တို.ရွိတယ္။ ဝမ္းကဲြညီမ သူဇာေက်ာ္ တို.ရွိတယ္။ အရင္းႏွီးဆံုးေတြပဲ မွတ္မိပါတယ္။ ပါပါနဲ.ေမေမ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက လက္မွတ္ထုိးေပးတဲ့ အရီးသိန္းေက်ာ့ဦးတို.လည္းရွိတယ္။ အမ်ဳိးေတြပဲ။ ေမာင္ေတာမ်ဳိးေတြက ကိုယ့္အမ်ဳိးထဲကပဲ အခ်င္းခ်င္းျပန္ယူၾကတာမ်ားေတာ့ အမ်ဳိးရွဳပ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ႏွစ္ထပ္သံုးထပ္ ေတာ္တာမ်ဳိးေတြရွိတယ္။ တစ္ျမိဳ.လံုးလဲ တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္သိၾကတယ္။ ေမာင္ေတာက လူေတြကို  စစ္ေတြဘက္ကလူေတြက အေနာက္သားလို.ေခၚၾကတယ္။ ကိုယ္တို.ဆို အေနာက္သမ ဆိုျပီးေခၚၾကတာေပါ့။ ဘာအဓိပါယ္လည္းေတာ့သိပါဘူး။ အေနာက္ဘက္ဆံုးက်လို.ေနမွာေပါ့။ ေမာင္ေတာမွာ ဟိုဟိုဒီဒီသိပ္သြားစရာမရွိပါဘူး။ အလယ္သံေက်ာ္တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေသာင္ျပင္လုိလို ျမစ္ကမ္းလိုလို တစ္ေနရာပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ က်န္တာသိပ္မမွတ္မိဘူး။

ေသခ်ာမွတ္မိတဲ့ေနရာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ေမာင္ေတာအထြက္မွာ ရွိတဲ့ ၄ မိုင္ဆိုတဲ့ေနရာေလးကိုပါ။ ကိုယ္တို.စကားနဲ.ဆိုရင္ ေျမာင္ကိုသြားၾကမယ္လို. ေျပာေလ့ရွိတယ္။ ေမာင္ေတာက ေရေျမအင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ စိမ္းစိုျပီးေတာင္ေတြေပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာလမ္းေပၚမွာ ဆင္အုပ္ၾကီးေတြေတာင္ေတြ.ရတတ္တယ္။ ၄ မိုင္ကက်ေတာ့ ေတာင္ကုန္းေလးေတြ ဆင့္ေနတဲ့ ေနရာေပါ့။ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ဟိုတစ္ခုဒီတစ္ခုရွိတယ္။ သစ္ပင္သစ္ေတာ အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ. ေအးတယ္။ အဲဒီေတာင္ေလးေတြေပၚမွာ ရာသီအလုိက္ တဲေလးေတြေဆာက္ျပီး ေတာင္ယာလုပ္တဲ့ မိသားစုေတြရွိတယ္။ အဲဒီတဲေလးေတြကိုေႏြရာသီဆို သြားျပီး ထမင္းခ်က္စားၾကတာပါ။ မိသားစုလုိက္ေပါ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြေရာပါေသးတယ္။ ဗမာျပည္ဘက္မွာေတာ့ ပစ္ကနစ္ထြက္တယ္လုိ.ပဲ ေျပာမလားပဲ။ ကိုယ္ေတြဆီမွာေတာ့ ထမင္းသြားခ်က္စားၾကမယ္ေဟ့လို.ေျပာတယ္။ အိုးေတြခြက္ေတြ ေသာက္ေရေတြသယ္သြားတယ္။ ဆန္ ဆီ ဆား ငရုတ္ၾကက္သြန္သယ္သြားတယ္။ ဒါပဲ။ ၾကက္သားပဲ ခ်က္စားၾကတာမ်ားတယ္။ ၾကက္ကေတာၾကက္ေတြေလ ခ်ုဳိသလားမေမးနဲ. ဒီက ၾကက္သား ျဖဴစုတ္စုတ္ ဘတ္ျပဲ ေတြနဲ. နံသာဆီနဲ. အီးေလာက္ကြာတယ္။ ၾကက္ကို ေတာင္မတက္ခင္ ရြာထဲမွာ ဝယ္ျပီး ဟာလာ လုပ္လာရတယ္။ ကာလသဟင္းအခ်က္မ်ားတယ္။ ဘူးသီးက ယာခင္းထဲက ခ်ုဳိးရံုပဲ။ ယာခင္းရွင္ကို ပိုက္ဆံနည္းနည္းေပးလိုက္ရင္ အားလံုးၾကိဳက္တာယူစားလို.ရပါတယ္။ ဘူးညြန္. ႏုႏု ထြားထြားေတြကို အရည္ေသာက္ေလးခ်က္ၾကတယ္။ ကိုယ္တို.သြားေနက် ယာခင္းရွင္က ငွက္ေပ်ာစိုက္ေတာ့  သီးေမႊး ဖီးၾကမ္း အခ်ဳိတည္းဖို.က အဆင္သင့္။ ျပီးရင္ သေဘၤာရိုင္းပင္ေတြကလည္း ေပါမွေပါ။ သေဘၤာရိုင္းလို. သံုးတာကေတာ့ မစိုက္ပဲနဲ. ေပါက္ေနၾကတာမို.လို.။ ဖိုပင္ မပင္ရွိတယ္။ ဖိုပင္က သေဘၤာသီးသုပ္ (ပဒကာသီးသုပ္) စားလို.ေကာင္းတယ္။ မပင္က မွည့္လြယ္တယ္ ပိုခ်ဳိတယ္လို.ေျပာတယ္။ ၾကိဳက္သလို ခူးဆြတ္စား အဲဒီမွာ ေပါလြန္းလို. စားမဲ့လူမရွိပါဘူး။ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျပီးတာနဲ. ကြပ္ပ်စ္မွာတစ္ေရးတစ္ေမာ မွိန္းၾကတာေပါ့။ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ.။ ေတာင္ေပၚကေန ယာခင္းေတြ သစ္ပင္ ေတာအုပ္ေတြ မ်က္စိတစ္ဆံုးျမင္ရတယ္။ လူၾကီးေတြကေတာ့ ဖဲတစ္ထုပ္ယူလာျပီး လဖက္သုပ္ ေရေႏြးျကမ္းနဲ. ကြာစိ ေတြစားျပီး အေပ်ာ္ေဆာ့ၾကတယ္။ ကိုယ္တို.ကေလးေတြကေတာ့ ဒိုးဇက္နဲ. ထိပ္ေခါက္တမ္းေဆာ့တယ္။ သြားရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာမရွိဘူး။ ေနညိဳ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္မွျပန္ၾကတယ္။ ခုတစ္ေခါက္သြားခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒီတိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးကေန ေျပးကိုသြားလိုက္ခ်င္တာ။


ေမာင္ေတာမွာ တံုးက ကိုယ္ အစားအေသာက္ေတာ္ေတာ္ ေသာင္းက်န္းေနပါျပီ။ မွတ္မိေသးတယ္။ ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုးက ငပိရည္ ငပိေထာင္း ငရုတ္ၾကိတ္ေတြ။ နဂိုက ဟင္းသီးဟင္း၇ြက္ မစားတဲ့လူက ခုစစားလာတယ္။ အေမက ထမင္းခ်က္တာ စသင္ေပးတယ္။ ေရငဲွ.ျပီးခ်က္ရတာေပါ့။ ခ်က္စတုန္းကေတာ့ အဆန္းဆိုေတာ့ အတင္းကို ခ်က္ခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ခ်က္ခုိင္းေတာ့ မခ်က္ေတာ့ဘူး။ ပ်င္းသြားျပီ။ စားတာကေတာ့ မာရသြန္။ ဘာဟင္းမွ ထည့္ေပးစရာမလုိဘူး။ ထမင္းျဖဴမွာ ငပိရည္ သံုးဇြန္းေလာက္ဆမ္းေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘာကိုယ္ နႏြင္းတက္ေလးခူး ၾကက္သြန္ျဖဴေလးကိုက္ျပီးေတာ့ ႏွစ္ပန္းကန္ေလာက္ အသာေလးကုန္တယ္။ ေမာင္ေတာက ေရခံေျမခံေကာင္းေတာ့ စိုက္သမွ်အသီးအပြင့္ေတြက အကုန္ခ်ဳိတယ္။ ေမာင္ေတာက ဂဏန္းေလာက္ေကာင္းတဲ့ဂဏန္း ကိုယ့္တစ္သက္မစားဖူးဘူး။ ဘာေလးစားစားကို ေကာင္းတာ။ ကုလားစာေတြလည္း အရမ္းကိုေကာင္းပါတယ္။ ဗလီနားမွာ ပလာတာေသးေသးေတြ ေရာင္းတဲ့ကုလားဆိုင္ေတြတန္းစီျပီး ရွိပါတယ္။  မိတ္ကပ္ဘူး သာသာေလာက္ရွိတဲ့ သၾကားပလာတာ ေသးေသးေလးေတြပါ။ အိအိေလးနဲ. စားလို.ေကာင္းတယ္။ ၂ က်ပ္ဖိုး ၃ ခုရပါတယ္။ စာနာပရာ ေက်ာင္ေက်ာင္ (ဗမာမွာ ဘာေခၚလဲမသိ ကိုယ္ေတြက ေက်ာင္ေက်ာင္ေခၚတယ္) စာကေလးေခြ ျမင္းစားပဲနဲ.ေခါက္ဆဲြေက်ာ္စသည္ျဖင့္ ကုလားစာမ်ား တမ်ဳိးျပီးတမ်ဳိး မရိုးေအာင္စားရတယ္။ အစ္ေန. က်ရင္ အိမ္ကို လက္ေဆာင္လာေပးၾကတဲ့ နံျပား ၊ ခ်ာပါတီ ( အေဘာင္ရွင္က လရီပီယ လုိ.ေခၚတယ္ အဟီး ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိ ကုလားအေခၚကေန ဆင္းသက္လာတယ္လို.ထင္တာပဲ) နဲ. အမဲသားေတြ အိမ္မွာတန္းစီေနတာပဲ။ အမဲသားကို ေထာပတ္နဲ.ခ်က္တာေတြရွိတယ္။ ေတာ္ေတာ္စားလို.ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ အဝတီးတယ္။ ႏို.ခ်ဥ္ေတြလည္း ေပါတယ္။ ႏြားႏို.စစ္စစ္ခ်ဥ္ပါ။ အိုးေလးေတြနဲ.လာတယ္ ဗာဒံရြက္နဲ.အိုးပိတ္ျပီး ဂံုနီၾကိဳးေလးနဲ. ပိတ္စည္းထားတယ္။ သၾကားေလးနဲ.ေခါက္စားလို.ကေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေမ့ေလာက္တယ္။ တရက္က အလယ္သံေက်ာ္သြားလည္ၾကေတာ့ ႏို.ခ်ဥ္အိုးကို အိမ္အျပင္ ဝရံတာမွာ ခ်ထားခဲ့တာ ျပန္လာေတာ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ပုဏ္ဏားဆိုတဲ့ေခြးက တက္ျပီး စားလိုက္ပါေကာလား။ ဟိုကလည္းျပန္ေရာက္ေကာ ပုဏ္ဏားကိုၾကည့္လိုက္ ကဲြေနတဲ့ ႏို.ခ်ဥ္အိုးကို ၾကည့္လိုက္နဲ. ရင္ထုမနာငိုရွာပါတယ္တဲ့။  ပုဏ္ဏားမွန္းသိတာေပါ့ ဒင္းႏွုတ္သီးမွာ ႏို.ခ်ဥ္ေတြနဲ.ကိုး။

ေမာင္ေတာမွာ အသက္အရြယ္ေလးရလာေတာ့ အေမက ထဘီေတြဝတ္ခိုင္းလာပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ၾကီးေကာင္ဝင္တာေနာက္က်တယ္လု.ိေျပာလို.ရတယ္။ ထူးဆန္းတာတစ္ခုကေတာ့ အိမ္နားကမသႏၱာ အပ်ဳိျဖစ္ေတာ့ လကြယ္မွ ျဖစ္လို. ဆိုလား မသိဘူး အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္မထြက္ဘဲနဲ. ၁၅ ရက္တိတိ ေနလိုက္ရပါတယ္။ လူမ်ားအိမ္ကို သြားမလည္ရဘူး။ သြားလည္ရင္ လည္မိတဲ့ အိမ္ကလူနဲ. ေပးစားရတယ္။ မေပးစားခ်င္ရင္ အေမက ငွက္ေပ်ာ အုန္းပဲြရြက္ျပီး အိမ္တိုင္ရာေရာက္လိုက္ေတာင္းပန္ ရတယ္ လို.ေျပာပါတယ္။ ကိုယ္ေတြမွာေတာ့ ထန္းသီးေၾကြခိုက္ က်ီးနင္းခိုက္ျဖစ္မွာ ကို ေၾကာက္ေနခဲ့ရတာ။  ပါးဗလစ္ကိုသြားလို.ရပါတယ္။ ေက်ာင္းၾကီးတက္လုိ.ရတယ္ ေစ်းၾကီးက ဆိုင္ေတြကို သြားလုိ.ရတယ္။ အိမ္ဆိုင္ကိုမသြားရပါဘူး။ အိမ္ေတြကို မဝင္ရပါဘူး။ အဲဒီ ၁၅ရက္ကို က်ဴရွင္ဆရာမက အိမ္လာစာျပေပးတယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ။ စစ္ေတြဘက္ေတြမွာေရာ ေျမာက္ဦးဘက္ေတြမွာေရာ တနယ္မွာမွ မၾကားဖူးဘူးပါဘူး။ ေမာင္ေတာမွာပဲရွိတယ္ထင္တယ္။ ခုထိရွိေသးလား မေျပာတတ္ဘူး

ထူးထူးဆန္းဆန္း ၾကံဳရေတြ.ရတာကို ေျပာရရင္ ရထားပဲြေပါ့။ အံုးအံုးၾကြတ္ၾကြတ္နဲ. တျမို.လံုး ေပ်ာ္ၾကတဲ့ပဲြပါ။ တျခားလူမေျပာနဲ. ကုလားေတြေတာင္ေပ်ာ္တယ္။  ရထားလံုးဆဲြတယ္လို.ေခၚတယ္။ အလယ္ရထားလံုးမွာ ဘုရားတင္ထားျပီးေတာ့ ၾကိဳးနဲ. ဟိုဘက္ဒီဘက္ရက္ကြက္အလုိက္ဆဲြၾကတာပါ။ ျမိဳ.လယ္တည့္တည့္မွာ လုပ္တာ။ လူအုပ္ၾကီးဆိုတာ တိုးလို.မေပါက္ဘူး။ မိန္းမသတ္သတ္ ေယာက်္ားသတ္သတ္ျပိဳင္ၾကတယ္။ လက္ကေသြးထြက္ေအာင္ကို ဆဲြၾကတာ။ တျမိဳ.လံုးကို ဟီးေဟာထေနေရာ အသံေတြ။ တျပိဳင္တည္း စတိတ္ရွဳိးေတြလည္း လုပ္ေသးတယ္။ အင္မတန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ေမာင္ေတာမွာ ရပ္သိရြာသိ သူေဌး ဗန္းသာဆိုတာရွိတယ္။ အေပ်ာ္အပ်က္အေနနဲ. ရထားၾကိဳးျပတ္ေတ ဗန္းသာ ဟိုဒင္းၾကြက္ကိုက္ေတ ဆိုျပီး ဆဲြၾကတာ သူ.သားေအာင္ထူးက ကိုယ္နဲ.တစ္တန္းတည္းဆိုေတာ့ သူ.ကို ကိုယ္က အားေတြနားရေသးတယ္ ေနရင္းထိုင္ရင္း။ သူ.ခမ်ာ ေပ်ာ္မွေပ်ာ္ရဲ.လားမသိ။ ေနရင္းထုိင္ရင္း ကိုယ့္အေဖကို ခလုပ္လာလာတိုက္ေနၾကတာကိုး။ မွတ္မိေသးတယ္ ပထမဆုက ၅၀၀ ပါ။ း)

ေမာင္ေတာမွာ တစ္ႏွစ္တိတိျပည့္လို. ၈တန္း ေက်ာင္း ၃ရက္လား ၄ရက္လားပဲတက္ရေသးတယ္။ ေျမာက္ဦးကို သြားရျပန္ေတာ့မယ္ လို.ျဖစ္လာပါေရာ။ အဲဒါနဲ.ပဲ အင္မတန္မွေရာက္ခ်င္လွတဲ့ ေျမာက္ဦးကို ေရာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့။ အပိုင္း၅ ဆက္ပါအံုးမယ္။

တို.မ်ားငယ္ငယ္တုန္းက (၃)

ဘယ္မွာဆံုးခဲ့တာလဲဆိုတာေတာင္ ေမ့သြားျပီ။ ေအာ္ ၄ တန္းႏွစ္ဝက္မွာ စစ္ေတြကို ေျပာင္းလာတာ။ အိုေက ျပန္စမယ္။ ေက်ာက္ျဖဴကေန ၄ တန္းႏွစ္ဝက္မွာ စစ္ေတြကို ျပန္ေျပာင္းလာခဲ့ပါေရာ။ ေရာက္စကေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴစကားတေျပာေျပာနဲ. ေပါ့ေလ။ မသိရင္ ေက်ာက္ျဖဴမွာေမြး ေက်ာက္ျဖဴမွာၾကီးက်လို.။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္တလမွာ စစ္ေတြလို ေခ်ာေခ်ာေမြ.ေမြ.ျပန္ေျပာသြားႏိုင္ပါတယ္။ ကတံုးဘဝကလည္း လြတ္သြားပါတယ္။ အေမက ဆံပင္ျပန္ေပးရွည္တယ္။ အမက ၁၅ ျပည္ေတာ္သာ မွာပဲ ေက်ာင္းဆက္တက္ရပါတယ္။ က်ဴရွင္ဆရာမက ေဒၚေဆြေဆြသန္းပါ။ က်ဴရွင္တက္ေဖာ္တက္ဖက္ေတြက သူရိန္ေမာင္ေမာင္ ဝင့္ တို.နဲ. တက္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပတၱျမားေဒဝီစိုးမဲက်ီ ဆိုတဲ့ ရခိုင္ကား က တအားနာမည္ၾကီးခ်ိန္မွာ အသားမဲတဲ့ကိုယ့္ကို မဲက်ီမ လို. ဆရာမက ေျပာင္ေခၚတယ္။ တဟီးဟီးနဲ. မင္းသမီးျဖစ္ရလို. ဝမ္းသာလိုက္ေသးတယ္။ အသားမဲလို. ေခၚလို.ေခၚမွန္းမသိ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး။

၅ တန္းႏွစ္မွာေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းျဖစ္တယ့္ အမက ၁၅ ကေန အထက္တန္းေက်ာင္းၾကီး ျဖစ္တဲ့ အထက ၄ ကို စျပီးေတာ့ တက္ရပါတယ္။ စစ္ေတြ အထက ၄ ကစစ္ေတြမွာ နာမည္ၾကီးေက်ာင္းပါ။ သူနဲ.အျပိဳင္ အထက၂ ရွိတယ္။ က်န္တဲ့ ေက်ာင္းေတြက နာမည္သိပ္မထြက္ဘူး။ အထက ၄ ကုိ အမက ၁၅၊ အိုးတန္းေက်ာင္း၊ ေနဘီေက်ာင္းစသည္ျဖင့္ မူလတန္း အလယ္တန္းေက်ာင္းေတြက အေတာ္ေတြအားလံုး စုလာၾကတယ္။ ကိုယ္တို. ေက်ာင္းစနစ္က စလာလာခ်င္း ဦးသူရ ပံုစံမ်ဳိးနဲ. ေအခန္ း ဘီခန္းေတြကို ေပးထိုင္လိုက္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘီခန္းက စထိုင္ရတာမ်ားပါတယ္။ ေနာက္ ပထမအစမ္းစစ္ေတာ့မွ အဆင့္အလုိက္ေပးထိုင္တယ္။ ကိုယ္ ပထမအစမ္းစစ္ျပီးတာနဲ. ေအခန္းေရာက္သြားပါတယ္။ ျမတ္လင္းထြန္း သန္းထြန္းဦး ေက်ာ္ထူးေအာင္ ဝင့္ ယဥ္ယဥ္ျဖဴ သြယ္သြယ္ဝင္း ပိုပိုေအာင္ မစမ္းၾကည္ ဝင့္ လွသန္းရီ စတဲ့ အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ. ဆံုရတယ္။ မစမ္းၾကည္ (ႏွလံုးလွစာေပ) နဲ. လွသန္းရီၾကားထဲထိုင္ရတယ္။ တင္မိုးလင္းထြန္းလဲရွိတယ္။ ေရာက္စက သိပ္မေပ်ာ္ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့လည္း အသားက်သြားတာပါပဲ။  အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းေဆာင္က ခရစ္ယန္ေက်ာင္းဝင္းၾကီးနားမွာ ကပ္ေနတဲ့ အေဆာင္ေဟာင္းမွာတက္ရတာပါ။  ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲနဲ.။ အဲဒီအေဆာင္က အိမ္သာက သရဲေျခာက္တယ္လို. နာမည္ၾကီးတယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဟာတဲ့ ညေန၄ နာရီေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ အိမ္သာသြားတက္ပါေလေရာတဲ့။ ေက်ာင္းသားေတြျပန္သြားျပီဆိုျပီး ေက်ာင္းေစာင့္က အိမ္သာေတြကို လိုက္ပိတ္တယ္တဲ့။ ေကာင္မေလးက ပိတ္သြားတာ မသိလုိက္ဖူးတဲ့။ ေဟာ သူထြက္မယ္ၾကံေတာ့ ထြက္မရေတာ့ဘူး။ ေအာ္ေတာ့လည္း အိမ္သာနဲ. ေက်ာင္းနဲ.က အေဝးၾကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွ မၾကားေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေနာက္ေန.ကလည္း စေန တနဂၤေႏြဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ပါဘူးတဲ့ ။ အဲဒီ သနားစရာေကာင္မေလးဟာ အိမ္သာက အီးကုန္း စကၠဴေတြကိုက္ျပီးေတာ့ ေသသြားရွာပါတယ္တဲ့။ တနၤလာေန.မွ သူ.အေလာင္းကို ျပန္ေတြ.ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီတည္းက သူက လိုက္ျပီး ေျခာက္တယ္ဆိုျပီးနာမည္ၾကီးပါတယ္။ ဘယ္ေကာင္မေလးမွ တစ္ေယာက္တည္းမသြားပါဘူး။ အျမဲတမ္း ၂ ေယာက္သြားၾကတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္မသိေပမဲ့ အဲတုန္းက ယံုတာကိုး အတင္းေၾကာက္ၾကတာ။

၅တန္းနွစ္ကတည္းက ေနေနက် ေဂါက္သီးကြင္းကေန လမ္းမၾကီး မွာေနဖို.အခြင့္ၾကံဳလာပါတယ္။ ယုဇန အေအးဆိုင္ေရွ.တည့္တည့္ေပါ့။ ၾကယ္နီေရခဲေခ်ာင္းအိမ္နဲ. မ်က္ေစာင္းထိုး။ ယုဇနဆိုင္ေဘးမွာ ဝက္ေခါင္းလဖက္ရည္ဆိုင္ရွိတယ္။ ဝက္ေခါင္းလို.သာေခၚရတယ္ ဘယ္သူ.ေခၚမွန္းမသိဘူး။ နာမည္မလွေတာ့ အားနာသား။ သူ.ေျမး ေက်ာ္သန္းထိုက္က ကိုယ္နဲ. အမက၁၅မွာ ၄ တန္း ေပါင္းေဖာ္ေပါင္းဖက္ေတြ။ မိန္းကေလးေတြက ၁၁ နွစ္ ၁၂ အရြယ္ မွာအေဆာ့ဆံုးအခ်ိန္ထင္ပ။ ေဆာ့တာ ခြက္ခြက္ကို လန္ေနတာပဲ။ မိမႏိုင္ ဖမနိင္ ေဆာ့ပါတယ္။ အိမ္ေဘးမွာ ရဲစခန္းရွိတယ္။ ေနလ တည္းခိုခန္းရွိတယ္။ ရဲစခန္း မွာ ေပါက္စိ ေပါက္စနေလးေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကိုယ့္ေဘာ္ေဘာ္သရဲေတြေပါ့။ တူတူပုန္းတမ္း ႏို.ဆီခြက္ေခါက္တယ္ အိမ္ေဆာက္တမ္းေဆာ့တယ္။ ဘယ္အခိ်န္ၾကည့္ၾကည့္ ေပတူးေနတာပဲ။ တစ္ခါက ရဲစခန္းမွာ လူၾကီးလာမွာမို.လို. ပန္းအိုးေတြ ပန္းဆိုင္က ငွားျပီးခ်ထားတာ ကိုယ္အားလံုး ခူးျပီးပန္လိုက္တာ စခန္းမွဴးဆီမွာ အေသ အဆူခံရတယ္။ အခ်ဳပ္ခန္းေတြကို သြားေခ်ာင္းၾကည့္တယ္။ အဲ အသိရလာပါတယ္။ အရူးမ လွျမခိုင္ဆိုတာ။ သူက လည္း သီခ်င္းေတြ ေအာ္ေအာ္ဆိုလြန္းလို. လူၾကီးလာခါနီးရင္ အျမဲတမ္း အခ်ဳပ္ထဲ ထည့္ထားရတယ္။ သြားသြားေခ်ာင္းရင္းနဲ. ရင္းေတာင္ ရင္ႏွီးလာတယ္။ အရီး လွျမခိုင္က အရူးသာဆိုတယ္ သန္.သန္.ျပန္.ျပန္. သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ.အရူး။ ဘယ္ေတာ့မွ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္မေနဘူး။ အသံလည္းအရမ္းေကာင္းတယ္။ အေဖဆို သူသီခ်င္းဆိုရင္ လိုက္ေတာင္ ညဥ္းေသးတယ္။ ခုေတာ့ ရွိမွရွိေသးရဲ.လား မသိပါဘူး။

မွတ္မွတ္ရရ ၅ တန္း ၆တန္းတုန္းက မက်ီးစိ ပစ္တမ္းေဆာ့တာနဲ. ကတာကို အရမ္းဝါသနာပါတယ္။ မက်ီးစိပစ္တမ္းေဆာ့ဖူးလား။ တြင္းေလးတူးျပီးေတာ့ တေဖာက္ေဖာက္ မက်ီးစိကို လက္သည္းနဲ. ကေလာ္ျပီးေတာ့ပစ္တာ။ ကိုယ္က လမ္းမၾကီးွမွာ ဒုတိယ ခ်န္ပီယံ။ ပထမ ခ်န္ပီယံက မႏုလွလို.ေခၚတယ္။ ဒုရဲအုပ္အိမ္မွာေနတာ သူက။ လက္သည္းကလဲ အရွည္ၾကီး။ တေဖာက္ေဖာက္နဲ. အရမ္းကိုေတာ္တာပဲ။ သူနဲ.သာတခါတေလ ၇ွဳံးတာ က်န္တဲ့လူေတြနဲ.ဆို ကိုယ္ပဲနိုင္တာ။ အိမ္မွာႏိုင္ထားတဲ့ မက်ီးစိေတြ ဘူးလိုက္။ အဲဒါေတြကို အစိ ၂၀ တစ္က်ပ္နဲ. ကိုယ္ကျပန္ေရာင္းျပီး စီးပြားေရးေသာင္းက်န္းေသးတယ္။ ခေရစိလည္းပစ္ၾကတယ္။ ခ်ိန္းပဲြေတြက ရွိေသးတယ္။ အိုးတန္းက ဘယ္သူက ျပိဳင္ေဆာ့ခ်င္လို.တဲ့ ၊ ေအာင္ေစာသာရံုေနာက္က ဘယ္ဝါက ခ်ိန္းမယ္တဲ့ဆို တာကရွိေသးတယ္။ မႏုလွကေတာ့ ကိုယ္နဲ.ပဲေဆာ့တယ္။ က်န္တဲ့လူေတြက ဘက္မတူလို. သိပ္မေရာဘူး။ ကိုယ္မႏၱေလးမွာေရာက္ေတာ့ မႏုလွ ဗ်ဳိင္းသတ္ေဆးေသာက္ျပီး ကိုယ့္ဘာကို သတ္ေသသြားပါတယ္။ ရည္းစားထားတာ အိမ္က သေဘာမတူလို.လို.ေျပာပါတယ္။ သူ.မက်ီးစိပစ္ေနတဲ့ပံုကုိ အခုထိ မ်က္လံုးထဲျမင္တုန္းပဲ။

ေနာက္ဝါသနာတစ္ခုကေတာ့ ကတာ။ က သလားမေမးနဲ.။ ျမန္မာက၊ အဂၤလိပ္က၊ ကုလားက ကုန္ေရာ။ အဲဒီတုန္းက လမ္းေဘးနားက အေက်ာ္ဆိုင္ေဘးမွာ မထို္င္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ေခတ္ေလ။ ညေနတိုင္းကတယ္။  အိုက္စ္အိုက္စ္ ေဘဘီ လို.မၾကားလိုက္နဲ. ၾကားလိုက္ရင္ ထကတာ။ ကုလားသီခ်င္းနဲ.လည္းကေသးတယ္။ ဘာတဲ့ ကိုဒီယားဟား အာဟား နာ့ရွီ နာရွီး ေမဒီယားဟား အာဟား နာ့ရွီ နာရွီး ဆိုတာေတြေပါ့။ ဟီးဟီး။ အဲဒီမွာေဘာ္ဒါေတြရွိတယ္။ ကေဖာ္ကဖက္ က စႏၵာခိုင္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးရွိတယ္။ သူ.ဘရိတ္ဒန္.ကလည္း နာမည္ၾကီး။  သၾကၤန္တြင္းဆိုရင္ ရဲစခန္းမွာ မ႑ပ္ အၾကီးအက်ယ္ခ်ေလ့ရွိတယ္။ သၾကၤန္ဆို ဝက္ေခါင္းေျမးေတြ ကဲၾကသလားမေမးနဲ. ေဆာင္းေဘာက္အၾကီးၾကီး အိမ္ေရွ.လမ္းမေပၚခ်ျပီး သီခ်င္းဖြင့္တာ။ သီခ်င္းေတြကေတာ့ Vanilla Ice (Ice Ice baby) တို.  MC Hammer ( cant touch this) တို.ဘာတို.ေပါ့။ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ေတြကို ခုမွသိတာပါ။ အဲဒီတုန္းက ကလို.ေကာင္းတာပဲသိတာ။ သူတို.ေကာင္ေလးတစ္သိုက္ ကၾကတယ္။ အိမ္ေရွ.မွာ။ ဘယ္ရမလဲ ရဲစခန္းေရွ.မွာ စႏၵာခိုင္နဲ. ကိုယ္နဲ. ထြက္ကတယ္။ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ။ မွတ္ကေရာ။ အဲသေလာက္ရူးတာ။

အဲဒီတုန္းက ညီမေလး ကတစ္တန္း ႏွစ္တန္းအရြယ္ေလာက္ေနမွာေပါ့။ အိုးတန္းေက်ာင္းမွာတက္တယ္။ ေန.တိုင္း ေက်ာင္းသြားခါနီးရင္ ေခါင္းမူးတယ္ ဗိုက္နာတယ္ ေနမေကာင္းစသည္ျဖင့္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ငိုယိုျပီးမွေက်ာင္းတက္တယ္။ ကိုယ္ကလိုက္လိုက္ပို.ရတယ္။ သိပ္ေစတနာရွိလို.မလို.ဟုတ္ဘူး။ သူတို.ေက်ာင္းမွာေရာင္းတဲ့ ထပ္တရာမုန္.ကုိ စားခ်င္လုိ. လိုက္ပို.တာ။ အဲဒီတုန္းက အစားအေသာက္နည္းနည္းစစားေနျပီ။ ယုဇန ဆိုင္က ေရခဲမုန္. အရမ္းၾကိုက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အိုက္စကရင္ဆိုတာ တစ္ျမိဳ.လံုး အဲတစ္ဆိုင္ပဲရွိတဲ့ဟာကို။ ျပီးေတာ့ ၾကယ္နီေရခဲေခ်ာင္း။ သူတို.အိမ္မွာ စက္ၾကီးေတြနဲ.လုပ္ျပီးေရာင္းတာ အျမဲတမ္းသြားဝယ္စားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေဒၚလာညိဳဆိုင္က ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ ကုန္းေဘာင္ၾကီးေၾကာ္ေတြ။ ေနာက္ ကုလားဝက္သားတုတ္ထိုးရွိတယ္။ ေျပာင္းျပန္ ဝက္သားတုတ္ထိုးေရာင္းတာက ကုလား။ ဟီးဟီး။ အဲ ၅ တန္းႏွစ္တုန္းက ဝက္သားတုတ္ထိုးစားခ်င္လို. ဘဝမွာ ပထမဆံုးအျဖစ္  ပိုက္ဆံခိုးပါတယ္။ ကိုယ္က မုန္.ဖို.၅ က်ပ္ပဲရတယ္။ အဲဒါ အေမက အံဆဲြထဲက ယူသြားလို.ေျပာေတာ့ အံဆဲြ ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၅ က်ပ္တန္ အသစ္က်ပ္ခြ်ပ္ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးေတြ.ေကာ။ အဲဒါနဲ. ၅ က်ပ္တန္ကို ႏွစ္ရြက္ထပ္ျပီး အေမ့ကို ေထာင္ျပေတာ့ မသကၤာလုိ. ၾကည့္ေနတဲ့ အေမက ဖမ္းလိုက္တာ ကိြခနဲပဲ။ ေတာက္ နာသကြာ။ မိသြားတာ။ ၅ခ်က္ေလာက္ သမခံရတယ္။ ေက်ာင္းသြားခါနီးမို.လို.ေတာ္ေသးတာေပါ့။

စစ္ေတြမွာ အဓိကရ ရုပ္ရွင္ရံု  ႏွစ္ရံုရွိပါတယ္။ ျမိဳ.မရံုနဲ.ျမရံု ဆိုျပီးေတာ့။ ကိုယ္ကျမရံုမွာ မွဳံေရႊရည္ကားသြားၾကည့္တယ္။ အယင္တုန္းကလည္းဒီအေၾကာင္းကိုေရးဖူးတယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့တိုက္ဆိုင္လို.ျပန္ေျပာလိုက္ပါအံုးမယ္။ ကိုယ္ေရာ အေမေရာမ်က္ရည္လြယ္တယ္။ မံွဳေရႊရည္ကလည္း ငိုရတဲ့ကားၾကီးဆိုေတာ့ ငိုလုိက္တာ ကိုယ္ဝတ္လာတဲ့ ထဘီခၽြတ္ျပီး မ်က္ရည္သုပ္ရတဲ့ အဆင့္ေရာက္သြားတယ္။ ပဝါမႏိုင္ဘူး။ သရက္တံလည္း မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မက်ီးစိေလွာ္လည္း မဝါးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေမကပါဝင္သုပ္တာနဲ. သူဆဲြကိုယ္ဆဲြလုပ္ျပီး ထဘီျပဲသြားလို. အိ္မ္ကို ေဘာင္းဘီတိုနဲ.ျပန္လာရတယ္။ ျဖစ္ပံုက။ ျမိဳ.မရံုက ဦးဥတၱမ ပန္းျခံနားမွာရွိတယ္။ သြားၾကည့္ဖူးတယ္။ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ဘာကား ဘာညာဆိုတာ။ ကိုယ္ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခဲတယ္။ ျငိမ္ျငိမ္ေတာင္ ထိုင္မေနတတ္တာ။ ဆတ္ေဆာ့ေနရမွ။

အဲဒီတုန္းက အင္မတန္ကို ဆတ္ေဆာ့တာပါ။ သူမ်ားမေျပာနဲ. ကိုယ့္အေမကိုယ္တုိင္ကေတာင္ မ်က္မုန္းက်ဳိးတယ္။ ရဲစခန္းကေန. ကန္ဇြန္းဥ စိုက္ထားတာေတြ သြားခိုးၾကတယ္။ အဲ ရဲမိသားစုေတြ စိုက္ထားတာေပါ့။ ဦးေဆာင္ျပီး ခိုးတဲ့လူက စိုက္တဲ့လူရဲ.သားၾကီး သူကသတင္းေပးတာ။ အၾကီးၾကီးျဖစ္ျပီေပါ့။ ဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ. အေပါင္းအပါ ၅ ေယာက္(သူအပါအဝင္) သြားခိုးပါတယ္။ လူျမင္သြားေတာ့ သံဇကာကို ခုန္ခ်ျပီးထြက္ေျပးတာ ကိုယ္က မလြတ္ပဲ သံဇကာမွာ ဂ်ဳိင္းနဲ. ခ်ိတ္ေနတာ ကန္ဇြန္းဥမစားရပဲ ေဆးခန္းေရာက္သြားပါေလေရာ။ ခိုးတုန္းကခိုးျပီးေတာ့ ေဆးထည့္ေတာ့ အသံျပဲနဲ.ေအာ္တယ္။ ဆရာဝန္က ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးနဲ. ေဒါက္တာ ဝင္းကို ဆိုလား ဘာလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ရဲစခန္းမွာ ညေနတိုိင္းေဆာ့ရံုအားမရလို. စေန တနဂၤေႏြ ေဂါက္ကြင္းက အဖိုးရွင္တိုအိမ္ကိုျပန္ျပီး လဝက ဝင္းထဲက ကေလးေတြနဲ. မာလကာပင္တက္တယ္။ သရက္ပင္တက္တယ္။ နာဇီရြာက ကုလားေလးေတြနဲ.ရန္သတ္တယ္။ ေဘာလံုးကန္တယ္။ စက္ဘီးစီးတယ္။ ပန္လင္ပင္(ထင္းရွဴးပင္ေခၚမလားမသိ) ေတာမွာ အတဲြေခ်ာင္းတယ္။ အိုးပုတ္ေဆာ့တယ္။ စပါးပုတ္ (ကိုယ္တို.အိမ္မွာ စပါးေတြေလွာင္တဲ့ ရံုအၾကီးၾကီးရွိတယ္) ကို ဒိုင္ပင္ထိုးဆင္းတယ္ ေခါင္မိုးေပၚကေန၊ စသည္ျဖင့္ တစ္အိမ္သားလံုး မ်က္စိ နား ေအးေအးးမေနရေအာင္ ေဆာ့ေသးတယ္။

စာအုပ္ေတြကေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တာေတာက္ေလွ်ာက္ပါပဲ။ အခ်စ္ဝတၳဳေတြကို ဖတ္ရတာ အရသာမေတြ.ေတာ့ပဲ သိုင္းစာအုပ္ရူးလာပါတယ္။ အဖိုးကလဲ ကိုယ္ငွားငွားလာလုိ. သိုင္းစာအုပ္စဲြသြားရွာတယ္။ ေျမးအဖိုးႏွစ္ေယာက္ဖတ္လိုက္ၾကတဲ့ သိုင္းစာအုပ္။ ေရွာင္လင္ ဝူတန္း စြန္းလြန္း ေအာ္ေမ့ ခံုးတံုး ဆိုတဲ့  သိုင္းေလာကဥေသွ်ာင္ဂိုဏ္းၾကီးေတြအေၾကာင္းေနာေက်ေနေပါ့။ နဂါးနိုင္ဓါးကို မႏၱေလးက်မွ တရုတ္ကားၾကည့္ရေပမဲ့ ၅ တန္းတည္းက ဖတ္ျပီးသား။ မဲွ.သွ်စ္လံုးသ်ွင္သိုင္းဥကင္ ဆိုတာရွိေသးတယ္။ ၈ အုပ္တဲြ။ နဂါးႏိုင္ဓါးက ၆အုပ္တဲြ။ အတြင္းအားက်င့္လိုက္ရတာလည္း မေျပာနဲ.။ သစ္ပင္တက္တဲ့အက်င့္က သိုင္းစာအုပ္ဖတ္ျပီးေနာက္ပုိင္းမွရလာတာပါ။ ကိုယ္ေဖာ့ပညာက်င့္ရင္းနဲ. အပင္တက္ျဖစ္သြားတာ။ တစ္ခါ အိမ္ထဲမွာ အေဖက သိုင္းစာအုပ္ေပးမဖတ္ေတာ့ စိတ္ဆိုးျပီး အိမ္ေရွ.က ဓါတ္မီးတိုင္ေအာက္မွာ ၄ အုပ္တဲြဆံုးေအာင္သြားဖတ္ျပီးမွ ျပန္တက္လာတယ္ အိမ္ေပၚကို။ ေနာက္ေန.က်ေခ်ာင္းေတြ တစ္ဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေရာ။ ေတာ္ေတာ္ကို အျမင္ကတ္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေဖက ” ဟင္ ေခ်ာင္းေတြဆိုးျပီးလား  ႏွင္းေတာင္ၾကာပြင့္ သြားျပဳတ္ေသာက္ခ်ီေလ” ဆိုျပီးေထာပနာျပဳပါတယ္။ သိုင္းဝတၳဳေတြမွာ ႏွင္းေတာင္ၾကာပြင့္တို. ႏွစ္တေထာင္ ၾကာပြင့္တို.စားရျပီး အတြင္းအားတိုးတိုးသြားၾကတာေလ။ ဟီးဟီး။ စာအုပ္ဆိုင္ဖြင့္တဲ့ေကာင္မေလးက ကိုယ္နဲ.တစ္တန္းတည္း ေဆြဇင္ထက္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလး။

စစ္ေတြလို.စဥ္းစားလုိက္တာနဲ. ပိြဳင့္ကို ေျပးျမင္တယ္။ ပိြဳင့္က ဝက္ေခါင္းသုပ္ကို အရမ္းသတိရတာပဲ။ ပါပါနဲ. ကိုယ္ရယ္ညီမေလးရယ္ ပိြဳင့္ကိုသြားၾကတယ္စက္ဘီးစီးျပီးေတာ့။ သြားတိုင္း ဝက္ေခါင္းသုပ္စား လဖက္သုပ္စား အုန္းရည္ေသာက္ရတယ္။ ျပီးရင္ ေမွ်ာ္စင္ေပၚကိုတက္တယ္။ း) အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ့။ ေမ်ွာ္စင္ေပၚကၾကည့္ရင္ အသည္းေတာင္ယားတယ္။ အျမင့္ၾကီးပဲ။ ပိြဳင့္က ရွဳခင္းအရမ္းလွတယ္။ ေက်ာက္တန္းေတြ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ေပၚတယ္။ ကိုယ္တို.က ရခိုင္လို ျဂင္းလို.ေခၚတ့ဲ ေက်ာက္တန္းေတြရွိတယ္။ ခရုေလးေတြက ျပြတ္သိပ္ျပီး ေက်ာက္ေပၚမွာကပ္ေနေတာ့ ေက်ာက္က ေခ်ာမေနပဲနဲ. ၾကမ္းရွေနတာ။ ဖိနပ္မပါရင္ ေျခအရမ္းရွတယ္။ ပိြဳင့္ပံုေလးေတြနည္းနည္းရွာေတြ.လို.တင္ေပးလိုက္တယ္။

ကာလာကသိပ္ေတာ့မေကာင္းဘူး။ ပံုပဲေတြ.ျပီးေတာ့ ဝက္ဆိုဒ္မရွိေတာ့ဘူးလို. ျပပါတယ္။ ဂူးဂဲျပီးေတာ့ ရွာထားတာပါ။ 

အေျမွာက္ေတြလဲရွိတယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက က်န္ခဲ့တာေတြေပါ့။ ၃ခုရွိတယ္ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္။

ပိြဳင့္လို.ေခၚတာကေတာ့ ျမိဳ.ရဲ.အစြန္မွာသေဘၤာဦးပိုင္းလိုခၽြန္ထြက္ေနတဲ့ ပံုစံေက်ာက္ေဆာင္ရွိလို.ေပါ့။ ကိုယ္ခုနကျပခဲ့တဲ့ေမ်ွာ္စင္က ေျမျပင္ကေနသိပ္မျမင့္ေပမဲ့  ေျမျပင္အစြန္ေလးမွာေဆာက္ထားတာဆိုေတာ့ တက္လိုက္ရင္ ဟုိးေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္အထိ ျမင္ရတာပါ။ အျမင့္ၾကီးလို.ခံစားရတယ္။ 

 

အေဖက ေရေပးကူးရင္ အဲလိုေက်ာက္တန္းေတြၾကားမွာ ေပးကူးတယ္။ လွဳိင္းရိုက္ခံရတာ သက္သာေအာင္လို.တဲ့။ ျပီးေတာ့ ေပါင္ေလာက္ရွိတဲ့ ေရလယ္မွာကိုယ္တိုင္ရပ္ျပီးေတာ့ ေစာင့္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို မေက်ာ္ရဘူး။ အဲလို ဂရုအစိုက္ေကာင္းလြန္းလို. ခုထိ ေရမကူးတတ္တာေပါ့။ 

ဒီလုိနဲ.ပဲ ေဆာ့လို. ရွဳတ္လို.ေကာင္းဆဲမွာ ၆တန္းေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ ေမာင္ေတာမွာ ျပန္ေနဖို.ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အပိုင္းေလးမွပဲ ဆက္ဖတ္ေတာ့။ း)

စကၤာပူမွာ ထိုင္းဆိုင္ေကာင္းေကာင္းရွာေနသူမ်ားအတြက္။

အစားအေသာက္ ရီဗ်ဴးေလးေတြေတာင္ မေရးတာ ၾကာျပီ။ ဒီတစ္ခါ တကယ္ သြားၾကည့္ရင္ စိတ္ေက်နပ္မဲ့ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရြးေပးလိုက္ပါတယ္။

ဂုိးလ္ဒင္းမိုင္း ကိုသိလား။ Lavender MRT နားမွာရွိတာေလ။ ျမန္မာေတြ အင္မတန္ ခ်စ္တဲ့ အိုင္စီေအ ရံုးၾကီးနားမွာေပါ့။ ဂုိးလ္ဒင္းမိုင္း က ထိုင္းစီးတီးေဟာ ေပါ့။ စကၤာပူမွာ ျမန္မာေတြရဲ. ဆံုဆည္းရာ ပင္နီဆူလာ ပလာဇာ ျဖစ္သလို ထိုင္းေတြ အကုန္လံုးလည္း ဂုိးလ္ဒင္းမိုင္းမွာ လာဆံုၾကပါတယ္။ Authentic Thai Cuisine ေတြကို အဲဒီမွာရႏိုင္တယ္။ Thai Express ကိုေတာ့ သြားမစားၾကပါနဲ.။ ဘယ္လိုမွကို မေကာင္းတာပါ။ ဆိုင္အျပင္အဆင္အေၾကာင္းျပဳျပီး ပိုက္ဆံကလည္း ပိုယူေသးတယ္။ အရသာကလည္း မရွိဘူး။ ဆိုင္ေသးေပးမဲ့ ေကာင္းတဲ့ဆုိင္ေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ အခု ဂုိးလ္ဒင္းမိုင္းက Diandin Leluk ဆိုတဲ့ ဘာၾကီးမွန္းမသိတဲ့ နာမည္နဲ. စားလို.ေကာင္းတဲ့ ထိုင္းဆိုင္ရီဗ်ဴးေရးေပးလိုက္ပါတယ္။

စကၤာပူမွာရွိတဲ့ စားဖူးသမွ် ထုိင္းဆိုင္ထဲမွာ အေကာင္းဆံုးလို. ေျပာလို.ရပါတယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေပါ့။ ထိုင္းမွာ စားခဲ့ရတဲ့ အစားအသေသာက္ေတြနဲ. ယွဥ္လို.ရပါတယ္။ အစားအေသာက္ပိုင္း ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ဆိုင္အျပင္အဆင္ကလည္း မဆိုးပါဘူး။ ပံုမွန္ ရက္စေတာရင့္ ေတြေလာက္ပါ။ အဲ လာစားတဲ့လူေတြ တစ္ဝက္ေလာက္က ဗမာေတြ။ စားပဲြထိုးေတြ အားလံုးကလဲ ဗမာေတြပါ။ ဆားဗစ္ရဖို.ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္နဲ.။ အစားအေသာက္ေကာင္းေပမဲ့ ဆားဗစ္က မေကာင္းပါ။ စားပဲြထိုးလည္းလုပ္ေသး ျမန္မာေတြလာစားရင္ လုပ္ေပးခ်င္သလိုလို မလုပ္ေပးခ်င္သလိုလိုနဲ.။ ႏွိမ္တာမဟုတ္ဘူး။ စားပဲြထိုး ကိုယ္လည္း လုပ္ဖူးတာပဲဟာ။ အလုပ္ကို ေစတနာနဲ. လုပ္ေပးတယ္။ ကိုယ့္ဆိုင္က အစားအသာက္ကို သူမ်ားသေဘာက်ရင္ေပ်ာ္တယ္။ လာစားတဲ့လူကို လိုေလေသးမရွိေအာင္လုပ္ေပးတယ္။ လုပ္မွေတာ့ ေစတနာပါပါလုပ္ေပါ့။ ခုလုပ္လည္း လုပ္ေသး၊ ျမန္မာေတြလာရင္ ပဲ စကားကေျပာခ်င္သလိုလို မေျပာခ်င္သလိုလိုနဲ.။ အဲဒီက မန္ေနဂ်ာ ထို္င္းနဲ.လည္းမတည့္ဘူး စားပဲြထိုးေတြနဲ.လည္းမတည့္ဘူး. အဲဒီလို မတည့္တဲ့ၾကားက မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပီး ခဏ ခဏ သြားစားေနတည္းက ေကာင္းမေကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ေနာ္။

ကဲကဲ စမယ္။

ဟင္းပဲြ အေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေပမဲ့ ကိုယ္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ဒီမွ်စ္သုပ္ေၾကာင့္ေပါ့။  စပ္သလားလည္း မေမးနဲ.။ ေကာင္းသလားလည္း မေမးနဲ.။ ရခိုင္ၾကိဳက္ သုပ္ထားတာ။ ထုိင္းငပိလည္း ပါမွာေပါ့။ ကိုယ္ဆို အဖတ္စားရံုမက အရည္ပါေသာက္ေသးတယ္ တစ္စက္မွ မက်န္ေစရဘူး။ ၁၀ မွာ ၉.၉ ေပးပါတယ္။ စားၾကည့္ မေကာင္းဘူးဆိုၾကိဳက္သလိုေျပာ။

း) ေရာက္ရင္ စားျဖစ္ေအာင္ စားၾကည့္လုိက္ပါ။

ဒါကေတာ့ ၾကက္သားကင္ကို Pandan Leaf လို.ေခၚတဲ့ အရြက္နဲ.ထုပ္ထားတာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ငွက္ေပ်ာရြက္ အင္ဖက္ေတြနဲ. ဟင္းထုပ္သလို ဒီဖက္မွာလဲ ပန္ဒန္ရြက္ နဲ. အျမဲတမ္းထုပ္ၾကတယ္။ မေလးစတိုင္ေပါ့။ စားလို.ေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ မက္မက္စက္စက္မရွိလွဘူး။

တံုယမ္းစြပ္ ကေတာ့ မပါမျဖစ္ေပါ့ ထံုးစံအတိုင္း။ မဆိုးပါဘူး။ တုန္ယမ္းက အမ်ားၾကီး မနည္းကုန္ေအာင္ စားရတယ္။ ပုဇြန္ ငါး ကင္းမြန္ ေတြ အမ်ားၾကီးေပးထားပါတယ္။ ကြာပ စလံုးဆိုင္က တံုယမ္းနဲ.။

 ငပိေထာင္းတို.စရာ ။ ထိုင္းဆိုင္ေတြမွာရွိျပီး ျမန္မာဆိုင္မွာမရွိတာ အဲဒါပဲ။ ဘယ္ျမန္မာဆိုင္မွာ မဆို တို.စရာ ကို သခြားသီးကလဲြျပီး ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းမလုပ္ေပးပါဘူး။ ကိုယ္က ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ၾကိဳက္တဲ့လူဆိုေတာ့ အသားမပါေန အခုလို ငပိေထာင္း ေကာင္းေကာင္း ငါးအကင္အေသးတစ္ေကာင္ နဲ. ဟင္းရြက္ျပဳတ္ စိမ္းစိမ္းေလးနဲ.ဆို ထမင္းတစ္ထပ္ ေကာင္းေကာင္းစားလို.ဝင္တာေပါ့။ ေရႊအင္းေလးမွာ ဒါမ်ဳိး တစ္ပဲြကို သံုးက်ပ္ ေလးက်ပ္နဲ. ေရာင္းလဲ ဝယ္စားမွာပဲ။ မေရာင္းတာဆိုးတယ္။ အဲသူတို.ငပိေထာင္းကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္မွာေထာင္းတဲ့ ရခိုင္ေထာင္းေလာက္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။

ဒီဟင္းကိုျမင္ေတာ့ ေက်ာက္ေျမာင္း မင္းလမ္းဆိုင္ခဲြမွာစားခဲ့ရတဲ့ ကိုတံငါသည္ဟင္းကို သတိသြားရတယ္။ ငါးေပါင္းပါ။ ထုိင္းစတိုင္ ခ်ဥ္စပ္ကေလး လုပ္ထားပါတယ္။ စကားမစပ္ စီးတီးေဟာ ဧရာဝတီ ဆိုင္မွာလည္း ဆားငံေစ့ ငါးေပါင္း ဆိုတာရွိတယ္။ မဆိုးဘူး။ ဒါက ဖရီးေၾကာ္ျငာဝင္ေပးတာ။ ဟီးဟီး။
ေနာက္ပဲသီးေၾကာ္ ဒါကေတာ့ ဘာမွထူးထူးျခားျခားမရွိေတာ့ ဓါတ္ပံုမတင္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ထမင္းစားျပီးေတာ့ အစာပိတ္အေနနဲ. အခ်ဳိပဲြမွာၾကတယ္။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက အခ်ဳိပဲြၾကိဳက္လို. ဒီဆိုင္လာတဲ့လူေတြ။ ေကာက္ညွင္း သရက္သီးရယ္ ေကာက္ညွင္းနဲ. ဒူးရင္းသီးရယ္။ ႏွစ္ခုလံုးေကာင္းမွေကာင္း။ ေကာက္ညွင္းစီးစီးေလးမွာ အုန္းႏိုးဆမ္းျပီးေတာ့ သရက္သီးစိတ္ခ်ဳိခ်ဥ္ေလး နဲ.တဲြထားတာ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒူးရင္းေပါ့။ အခ်ဳိ အခ်ဥ္ အဆိမ့္ အရသာကို စံုေနတာပဲ။ ေကာင္းခ်က္က ရက္စက္တယ္။ ဒါလည္း လံုးဝ ျမည္းၾကည့္ၾကပါ။ အထူးသျဖင့္ ေကာက္ညွင္း ဒူးရင္းသီးကို ။ ဒူးရင္းသီး ၾကိဳက္တတ္ရင္ေပါ့ေလ။ အရမ္းအရမ္းကို ေကာင္းတာပါပဲရွင္ လို.ေျပာကို ေျပာေစရမယ္။  း)

ဆိုင္ကေစ်းသင့္တင့္ပါတယ္။ ၁ ေယာက္ ၂ ေယာက္ေလာက္နဲ.သြားရင္ ေစ်းၾကီးသလိုရွိေပမဲ့ ၅ ၆ ေယာက္ေလာက္သြားျပီး ေပါင္းမွာ ျပန္ခဲြလိုက္ရင္ သိပ္မေပးရဘူး။ သူတို.ရဲ့ portion ကေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္။ စားရတာတန္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ. ေရာ အလုပ္ကလူစုျပီးေတာ့ေရာ မိသားစုအလုိက္ေကာ ထမင္းအရသာရွိရွိ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္း စားခ်င္ရင္ အဲဒီမွာသင့္ေတာ္ပါတယ္။

ေဘာ္ေဘာ္သရဲမ်ား

 

စားေနရတဲ့အခ်ိန္တုိင္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုအတိျပီးျပည့္စံု၏။ Quoted by Khine Wai Zan

စားႏိုင္ရင္ကိုယ့္ဖို.

ခိုင္ေဝဇံ

တို.မ်ားငယ္ငယ္တုန္းက (၂)

ဆက္မယ္ေနာ္။ သူငယ္တန္းေအာင္ျပီးသြားျပီး ဟုတ္! ၁တန္းကို ႏွစ္ဝက္ထိ စစ္ေတြမွာ ဆက္တက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အမက ၁၅ ျပည္ေတာ္သာေက်ာင္းမွာ။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္ကအသားကမည္းမည္း လူေကာင္ေသးေသး ဆိုေတာ့ ကုလားမေလးထင္ျပီး အႏိုင္က်င့္ၾကမွာစိုးလို. အေမက ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြဝတ္ျပီး ေန.တိုင္းဆိုက္ကားနဲ.လိုက္လုိက္ပို.ရတယ္တဲ့။ အေမက ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးလွလွပပ ကိုး။ ကိုယ္ေတာ့ အဲဒီတုန္းကအေၾကာင္း ဘာမွ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဲလိုနဲ.ပဲ ႏွစ္ဝက္အျပီးမွာ ေက်ာက္ျဖဴမွာေနရမဲ့ အခြင့္အေရး ၾကံဳေတာ့တာပါပဲ။

ကိုယ္ေက်ာက္ျဖဴကို သြားတုန္းက ပထမဆံုးေလယဥ္စီးဖူးတာ။ ေခါင္းမူးတာ ခ်ာလပတ္ကို ယမ္းေနတာပဲ။ မူးလိုက္ အန္လိုက္ နဲ. လူမွန္းသူမွန္းကို မသိဘူး။ ေက်ာက္ျဖဴက အရမ္းလွတဲ့ျမိဳ.ပါ။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္က ျမိဳ.တစ္ေလွ်ာက္လံုးပဲ။ သဲေတြက ပင္လယ္သဲေတြ အရမ္းေဆာ့လို. ေကာင္းတာေပါ့။ ထူးဆန္းတာက ေက်ာက္ခဲဆိုလို. ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြပဲရွိျပီး ေက်ာက္အားလံုးက ျဖဴေဖြးေနတာပဲ။ နာမည္နဲ.လိုက္တယ္။ ခေလးဘာမွသိပ္မသိခင္ အရြယ္တုန္းကေတာင္ အဲေလာက္လွပလားလို. ခံစားရတယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကိုလွတယ္လို. သေဘာေပါက္ေလာက္ျပီ ထင္ပ။ ေက်ာက္ျဖဴက ကိုယ့္ရဲ.ကေလးဘဝ ပီပီျပင္ျပင္စခဲ့တဲ့ျမိဳ.ပဲ။

ေရာက္ျပီးသံုးရက္ေျမာက္တဲ့ေန.မွ ကိုယ္ေက်ာင္းစတက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္က လက္စြမ္းျပေက်ာင္းတဲ့။ စစခ်င္းၾကံဳရတာက ဘာသာစကား အခက္အခဲ။ ေက်ာက္ျဖဴေလသံနဲ. စစ္ေတြေလသံက မတူပါဘူး။ နားလည္ေပမဲ့ ကိုယ္က တစ္ေယာက္တည္း စစ္ေတြစကားေျပာေနရတာ အားငယ္သလိုခံစားရတယ္။ လူအုပ္ထဲကို ဝင္ေရာခ်င္တာေပါ့။  အဲဒီေတာ့ ကိုယ္စျပီး ေက်ာက္ျဖဴစကားစမ္းေျပာၾကည့္တယ္။  နည္းနည္းခ်င္းစီေပါ့။ ၁ လလည္းၾကာေရာ စစ္ေတြစကားကို လံုးဝေျပာမတတ္ေတာ့ဘူး။ လံုးလံုးေက်ာက္ျဖဴစကားျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ အေမတို.ဆို အံ့ေတြေၾသာလို.  ကိုယ့္ကို တမင္မေျပာဘူးထင္ေနတာ။ တကယ္ကို မေျပာတတ္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ ေက်ာက္ျဖဴေလသံက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။ ပိုက္ဆံကို စစ္ေတြမွာ ေဖ့သာ ေက်ာက္ျဖဴမွာ ပသာ ။ ဘာလဲဆိုတာကို စစ္ေတြမွာ ဇာေလ ေက်ာက္ျဖဴမွာ အစြာေရာင္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ကဲြျပားျခားနားတာေတြလည္းရွိပါတယ္။  လက္စြမ္းျပေက်ာင္းမွာသံုးလတက္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ အေမက ကိုယ့္ကို ေက်ာင္းထုတ္ျပီး ေက်ာက္ျဖဴမွာ စာသင္ေကာင္းတယ္လို. နာမည္ၾကီးတဲ့ ပင္လယ္နားေက်ာင္း မွာသြားထားပါတယ္။ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ နားမွာ ေမးတင္ျပီးေဆာက္ထားတဲ့ တစ္ထပ္ သြပ္မိုးေက်ာင္းေလး။ အရမ္းသာယာတယ္။ ေက်ာင္းေဘးမွာ ပန္းျခံၾကီးရွိတယ္။ ဘာတဲ့ နဒီေသာင္ယံပန္းျခံတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ့ကိုယ္က ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ေဆာ့တဲ့ အ၇ြယ္ေရာက္ေနျပီ။

ကိုယ္တို.အိမ္အနီးအနားမွာ ရြယ္တူကေလးေတြ ေပါတယ္။ အုပ္စုလိုက္ၾကီး အရမ္းေဆာ့လို.ေကာင္းတာ။ အိမ္ေရွ.မွာ ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းဝင္းၾကီးရွိတယ္။ အဲဒီတုန္းက တစ္တန္းႏွစ္ဝက္ၾကီးတက္တုန္းေပါ့။ ကိုယ္ငယ္ငယ္တည္းက ဆံပင္ပါးလြန္းအားၾကီးလုိ. အေမက ကတံုးတံုးေပးထားတယ္။ ေက်ာက္ျဖဴမွာ တုန္းက ဆံပင္နဲ.ေတာင္ မေနခဲ့ရဘူး။ ရာသီမေရြး ကတံုးပဲ။ ဒါေတာင္ ခု ေျပာင္းဖူးေမႊးသာသာပဲရွိတာ။ အန္းနီးေဝး အဲဒီတုန္းက ကတံုးေျပာင္ေျပာင္နဲ. အင္းက်ီလည္းမဝတ္ဘူး။ ပူလို.ခၽြတ္ထားတာ။ ေဘာင္းဘီတို တစ္ထည္ဝတ္တယ္။ အေဖဝယ္ေပးထားတဲ့ ကစားစရာ ေသနတ္ကို ေဘာင္းဘီခါးၾကားထိုးျပီး ရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ေဆာ့တာ။ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၾကေပါ့။ ေသနတ္ကေတာ့ အေသစုတာ။ ငွက္ေပ်ာရြက္ကို အရြက္သင္။ က်န္တဲ့ အလယ္ရိုးကို အဆစ္ေလးေတြလုပ္ျပီး လက္နဲ.သပ္ခ်လိုက္ရင္ ဖတ္ဖတ္နဲ.ျမည္တဲ့ ေသနတ္ေတြရွိေသးတယ္။ တိုက္ပဲြကေတာ့ ဝင္သလားမေမးနဲ.ပဲ။ ေက်ာက္ျဖဴကို ေရာက္ေတာ့ညီမေလးက တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီေပါ့။ သူကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ကိုယ္က မည္းမည္းသည္းသည္းနဲ.။ ေက်ာက္ျဖဴမွာတုန္းက လူရုပ္ေတာင္ သိပ္မေပါက္ဘူးထင္တယ္။ ေဆာ့လြန္းလုိ.။

ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္တိုင္း ကိုယ့္ကို ခရစ္ယန္ေက်ာင္းပို.ျပီး အဂၤလိပ္စာသင္တန္းတက္ခိုင္းပါတယ္။ မတက္ခ်င္ေပမဲ့လဲ တက္ရတာေပါ့။ ဆက္လက္ေရး ေရးတာသင္တယ္။ ပံုျပင္ေလးေတြသင္တယ္။ ခရစ္ယန္ သီလရွင္ က တိုင္းရင္းသားပဲ။ ခ်င္းထင္တယ္။ အသံဝဲဝဲနဲ. ကိုယ့္အေမကို ခ်ီးေက်ာ္ေကၽြးတဲ့ သမီးဆိုတဲ့ ပံုျပင္ကို သင္တာ မွတ္မိေသးတယ္။ ညီမေလး  ၃ ႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူ.လဲေက်ာင္းပို.တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ တစ္ေက်ာင္းလံုးမေနရဘူး။ ေအာ္ငိုေနတာ။ ကို္ယ္တို.က အဲေက်ာင္းကို မာသာၾကီးေက်ာင္းလို.ေခၚတယ္။ ၾကက္ဆင္အၾကီးၾကီးေတြ ေမြးထားတာရွိတယ္။ ျခံၾကီးက အရမ္းသာယာတာ။ မာလကာပင္ေတြအမ်ားၾကီး။ အဲတုန္းက ကိုယ္အစားဒီေလာက္မမက္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာမက္ေနျပီ။ ကိုယ္စာအုပ္ေတြ စဖတ္ပါတယ္။ မိုးေသာက္ပန္း ကေနအစ သတင္းစာအဆံုး အကုန္ဖတ္တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္နားမွာ စာအုပ္ဆိုင္ဖြင့္ပါတယ္။ ၂ တန္းနွစ္ဝက္မွာ ဝတၳဳစာအုပ္ပထမဆံုးဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးတဲ့လူက မီကိုဇူးဇင္။ စာအုပ္နာမည္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေပါ့။ အဲဒီကေနစျပီး မီကိုဇူးဇင္ ႏိုကိုဇူးဇင္ စာအုပ္ေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ဖတ္ တျခားစာအုပ္ေတြေရာဖတ္ျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္လိုဖတ္ရလဲဆိုေတာ့ အိမ္က အခ်စ္ဝတၳဳေတြဖတ္တာကို ခြင့္မျပဳေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္မွာသြားခိုးဖတ္တာေပါ့။ အသိကိုး။ အဲ ဖတ္ပံုကို ေျပာျပအံုးမယ္။ ဆုိင္ကဆိုင္ေသးေလး ဆိုင္အလယ္မွာေလးေထာင့္ စားပဲြခံုခ်ထားတာေပါ့။ ကိုယ့္ေနရာက အဲဒီစားပဲြခံုရဲ.ေအာက္ ဆိုင္ရွင္ေျခရင္မွာ ဂံုနီအိပ္ခင္းထားတာ။ အိပ္ဖတ္ ေမွာက္ဖတ္ ပက္လက္ဖတ္ ဖတ္ခ်င္သလို ဖတ္ပဲ။ အင္မတန္သာယာတာ။

စာအုပ္ေၾကာင့္ရန္ျဖစ္ရတဲ့ အေခါက္လည္းရွိေသးတယ္။ အိမ္နားမွာ လူသစ္ေျပာင္းလာတုန္းကေပါ့။ ဗမာျပည္ကေျပာင္းလာၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ အေမရခိုင္ထင္တယ္။ သားေလးတစ္ေယာက္ပါလာတယ္။ နာမည္က မဟာပံုပံုဝင့္သူဝင့္ တဲ့။ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကေတာ့။ လူကလည္း ရန္စြာလိုက္တာ မိန္းမေလးလားက်လို.။ ကိုယ္နဲ.ဆို တည့္ကို မတည့္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဂြက်တာက သူတို.အိမ္မွာ မိုးေသာက္ပန္းစာအုပ္ အထပ္လိုက္ၾကီးရွိတယ္။ ကိုယ္ကလည္း စာအုပ္ျမင္လုိ.ကေတာ့ သူ.အေမနဲ.အေဖ အခန္းထဲမွာ ရွိတာေတာင္ တန္းဝင္ခ်သြားျပီး စာအုပ္ပံုနားေရာက္သြားတာ။ ဘာလုပ္ေနေန အေရးကို မစိုက္ဘူး။ သူတို.က အိမ္ကိုလည္း ေပးယူမဖတ္ဘူး။ အဲေကာင္ေလးလဲ မဖတ္ဘူး. စာအုပ္က အသစ္ၾကီးေတြ အဲဒါကို ကိုယ္ယူဖတ္ရင္ မေပေစနဲ. မျပဲေစနဲ.ေနာ္ မကိုင္နဲ မထိနဲ.ေနာ္စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာတယ္။ မၾကိဳက္လုိ. ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဖတ္ရျပီးတာပဲ။ တစ္ေန.ေတာ့ စာအုပ္က စာရြက္တစ္ရြက္ျပဲထြက္သြားေရာ။ ကိုယ္လည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ. ဘာမွာကို မေျပာႏိုင္ဘူး။ သူ.အေမလဲအနားမွာရွိတယ္။ စိတ္တိုသလိုၾကည့္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာဘူး။ ကိုယ္လည္း အိမ္ျပန္လာခဲ့ေရာ။ ျပီးေတာ့ မုန္.ေပါင္းေရာင္းတမး္ေဆာ့ေနတာ။ ဟမ္မေလး နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ လိုက္လာတာ လုိက္လာတာ ဒင္းက ။ အေမတို.က အိမ္ထဲမွာ။ ကိုယ့္ဟာကို မုန္.ေပါင္းေရာင္းလို.ေတာင္ လက္လည္တာမဟုတ္ဘူး။ သူလာတာကို မျမင္ဘူး။ အနားနားကပ္ျပီး ေအာ္တာ နားေတာင္ကန္းမယ္။ ဟဲ့ နင္က ငါ့စာအုပ္ကို ဘာလို.ျဖဲလုိက္တာတုန္း သူမ်ားဟာကို ယူလည္းဖတ္ေသး ျဖဲလည္းျဖဲေသး။ ကိုယ္က စိတ္ကတိုသြားတယ္။ မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားတဲ့ ကိစၥကို လာေျပာတယ္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကို တြန္းတယ္။ ကိုယ္လည္းျပန္တြန္းတာေပါ့။ ကိုယ္က ဘယ္ေတာ့မွ ကတ္ကတ္လန္ေအာင္ ျပန္မေျပာတတ္ဘူး ရန္ေတြဘာေတြျဖစ္ရင္ အဲ လက္ေတာ့လ်င္တယ္။ ကိုယ္က ျပန္တြန္းေတာ့ ကိုယ့္လက္ေမာင္းကို ဖက္ကိုက္တာဒင္းက။ လန္.သြားျပီး အားဆိုေအာ္ ျပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ ေနာက္မွ သူ.လည္းကိုက္မဲ့ေနရာရွာေတာ့ နား၇ြက္ပဲျမင္ရေတာ့ နားရြက္ပဲဖက္ကိုက္တာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ မိုက္တိုင္စင္ နားရြက္ကိုက္တာ ၁၉၉၇ ေလာက္မွပါလုိ. ငါတို.က ၁၉၉၁ တည္းက ကိုက္လာတာလို.။ ခဏေနက်ေတာ့ ကိုယ့္အေမကလည္းဝင္ဆဲြ သူ.အေမလည္းလုိက္လာျပီးဝင္ဆဲြမွ ျပီးသြားတယ္။ ျဖစ္ပံု။

ေက်ာင္းမွာလဲေအးေဆးပါပဲ။ ကိုယ္ကေက်ာင္းမွာ သေရပင္အခုန္ေကာင္းလို. ေပၚျပဴလာျဖစ္တယ္။ ဟုိကလည္း သူ.အဖဲြ.မွာ ပါ ပါ ဒီကလည္း သူ.တို.ကို ဂ်ဳိြင္းပါနဲ.။ သေရပင္ကေတာ့ ခုန္သလားမေမးနဲ.။ ကၽြမ္းေတြဘာေတြပစ္ထိုးျပီးေတာ့ကို ခ်တာ။ ဒါက ကိုယ့္ရဲ. own stance ေပါ့။ ဟဲဟဲ။ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြထဲက စာေတာ္တဲ့လူေတြပဲမွတ္မိေတာ့တယ္။ ေက်ာ္သူစိုးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးရွိတယ္။ တရုတ္ေလး သူ.အေမက အင္ဂ်င္နီယာမ ထင္တယ္။ ေက်ာင္းကပဲြတုန္းက ေဇာ္ဝင္းရွိန္ရဲ. ပိုင္ရွင္ မရွိေသးတဲ့ အခ်စ္ကေလးေရ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ဆိုတာေပါ့ ဒင္းက။ အမေလး ေပၚျပဴလာ ေပၚျပဴလာ။ ေနာက္ ယင္းမာကို နဲ. နန္းေထြး ဆိုတဲ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဗမာမေလးေတြ ဆရာဝန္သမီးေတြ။ အဆင့္က သူတို.နဲ. ပဲ အျမဲလုရတယ္။  ၃ တန္းႏွစ္ အတန္းတင္ ေနာက္ဆံုးေန. သခ်ၤာေျဖျပီးတဲ့ေနာက္ ကိုယ္ေပ်ာက္သြားေသးတယ္။ အေမတို.က ေဒါင္းေတာက္ေအာင္ လုိက္ရွာေနၾကတာ။ စာေမးပဲြျပီးေတာ့ အိမ္ျပန္မလာဘူးေလ။ ၁၂နာရီကျပီးတာ ၄နာရီထိုးတဲ့အထိ ကေလးကျပန္မလာဘူးဆိုေတာ့ စိုးရိမ္ျပီေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းနားမွရွိတဲ့ ရံုးတစ္ရံုးက ျခံေစာင့္သမီးေလးက ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ သူတို.အိမ္လိုက္ျပီး ဇယ္ေတာက္ေနတာ ရွယ္ပဲ။ ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္။  ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ သူတို.အိမ္က။ ကိုယ္တို. ေရထဲေတြဆင္း ေဆာ့ လက္ေတြခ်ိတ္ သီခ်င္းေတြဆိုၾကေသးတယ္။ ေနာက္၅ နာရီေလာက္မွ အေမတို.လိုက္လာၾကတယ္။ အေမက ေျပးလာဖက္တာေပါ့ အစကေတာ့ ။ ေနာက္မွ ျဗန္းျဗန္းကဲြေအာင္ အရိုက္ခံရတာ။



ေက်ာက္ျဖဴမွာေနတုန္းက ၉  ႏွစ္ ၁၀ႏွစ္ အရြယ္ဆိုေတာ့ သြားေတြကၽြတ္တဲ့ အရြယ္ေပါ့။ သြားလည္း တစ္ေခ်ာင္းမွ အေကာင္းမရွိဘူး။ ၃ တန္းႏွစ္က ပိုဆိုးတယ္။ တစ္ေန.တစ္ေန. သြားကိုက္လိုက္ သြားနာလိုက္ သြားက်ဳိးလုိက္နဲ.။ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ နဲ.တဲ့တဲ့သြားေလးကို အပ္ခ်ည္ ၾကိဳးနဲ.ခ်ည္ျပီး ဆဲြ ဆဲြ ေနတဲ့ကိုယ့္ကို ျမင္ရမွာေသခ်ာတယ္။ ညေနတိုင္း ဆားရည္ငံုရတယ္။ ကိုယ့္ညီမေလးက  ၃ႏွစ္ရွိျပီး သြားက ေရွ.က ေလးေခ်ာင္းက်ဳိးေနျပီ။  အေပၚႏွစ္ေခ်ာင္း ေအာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ. ျပတင္းေပါက္ေဖာက္ထားသလိုပဲ။ ငယ္ငယ္တည္းက သူက သြားမေကာင္းရွာဘူး။ သူမ်ားက ၄  ၅ ႏွစ္မွာမွ သြားက်ဳိးတာ သူက ၃ ႏွစ္ေလာက္နဲ. က်ဳိးေနျပီ။ အဲဒီတုန္းက ကမၻာရွား ဇီးထုပ္ေတြရွိတယ္ေလ။  သူ.ကို ကမၻာရွားေပးစားရင္ရီရတယ္။ တစ္ကိုက္စီ အၾကီးၾကီး ကိုက္လုိက္မွ သြားမွာနည္းနည္းေလး ကပ္က်န္ခဲ့တာ။ အားလံုး အဲဒီ ျပဴတင္းေပါက္လုိ က်ဳိးေနတဲ့ သြားက်ဳိးေပါက္ထဲက အကုန္ ျပန္ထြက္လာတာ။ ကိုယ္ဆို ခဏခဏ ဝယ္ေကၽြးတယ္ေလ။ အဲဒါကို ၾကည့္ခ်င္လုိ.။ ျပီးေတာ့ ေလွာင္တာေပါ့ တဟားဟားနဲ.။ အဲ အဲလို ေလွာင္လည္းျပီးေရာ တယ္မၾကာပါဘူး အံသြားကိုက္ေရာ။ အမ္မေလး နာတာေသေတာင္ေသမယ္။ အဲဒါနဲ. ၄ ရက္ဆက္တိုက္ေလာက္ အနာခံျပီးေရာ မရေတာ့ဘူး အံသြားႏွဳတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ပါပါက ဦးေဆာင္ျပီးေတာ့ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ စစ္ေတြကို ေလယဥ္နဲ.ခ်ီတက္ၾကပါေတာ့တယ္။


သြားေဆးခန္းက စစ္ေတြ လမ္းမၾကီးဘက္မွာရွိတာ။ ေနရာ အတိအက်ေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဆရာဝန္ကလည္း ကိုယ့္အသိထဲကပဲလုိ.ေျပာတယ္။ ကိုယ္တစ္ခါမွ ေဆးခန္းေတြဘာေတြသိပ္မသြားဖူးဘူး ေဆးထုိးခံရမွာလည္း အရမ္းေၾကာက္တယ္။  ဒါေပမဲ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ထံုေဆးဆိုတာရွိတယ္လုိ. အေဖက ေျပာလုိ. သိပ္မေၾကာက္ဖူး လံုးဝမနာေစရဘူး ဘာညာလို. အာမခံထားတာရွိေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲေပါ့။ အဲ ျပသနာစတာကေတာ့ ထံုေဆးထိုးခါနီးမွာ စတာပါ။ အပ္ေသးေသးေတာင္ေၾကာက္တာ ေသေတာ့မဲ့ဟာကို အဲဒီဆရာဝန္ရဲ. ထံုေဆး အင္ဂ်က္ရွင္ ဆရိန္းက တံေတာင္ဆစ္ထိရွည္တယ္။ ကိုယ္က ျမင္လုိက္တဲ့ အခါလူက သြားႏွဳတ္တဲ့ ထုိင္ခံုေပၚေရာက္ေနျပီ။ ျမင္တာနဲ. မ်က္ျဖဴေတြဆိုက္ေနတာ အေဖတို.က သတိမထားမိဘူး။ ဆရာဝန္နဲ. စကားေျပာလုိ.ေကာင္းတုန္း။ ဆရာဝန္ဟိုဘက္လွည့္တာနဲ. ဝုန္းဆို ခံုေပၚကထျပီး တန္းေနေအာင္ေျပးတာ ေနာက္က လူၾကီး ၃ ၄ ေယာက္ လုိက္မမီပါဘူး။ ေျပးတာေျပးတာ ဘယ္နားေရာက္လုိ.ေရာက္မွန္းမသိဘူး ေနာက္မွ အဲဒီတုန္းက အသစ္ဖြင့္စ ခုိင္သဇင္ပန္းျခံနားေရာက္လာေတာ့ ငါအိမ္ျပန္မဲ့လမ္းကို ေရာက္ေနတာလို. သတိထားမိတယ္။ ဖိနပ္လည္းမပါဘူးေျပးလာတာ ေမာလည္းေမာလွျပီ။ အဲဒါနဲ. ဆိုက္ကားငွားပါတယ္။ ဆိုက္ကားဆရာကလည္း ကတံုးမေလး ဘယ္ကေျပးလာတာလဲမသိ မ်က္ရည္ေတြနဲ. ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ. သနားလို.လားမသိ  မလိုက္ဖူးတဲ့။ အဲဒါနဲဆက္ေျပးတာ အိမ္ထိတကယ္ေရာက္တယ္ ။ အိမ္က ေဂါက္ကြင္းနားမွာ။ စစ္ေတြကလူေတြေတြ.ရင္ ေမးလုိက္ လမ္းမၾကီးနဲ.ေဂါက္သီးကြင္းနဲ. ဘယ္ေလာက္ေဝးလဲလို.။ အေဖဆိုတာ ေဒါသေတြမထြက္စဖူး ထြက္လုိ.။ ေနာက္တစ္ေန.လည္းက်ေရာ အေဖက အိမ္နားက လ ဝ က ဝင္းထဲမွာ ေနတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မေအးျမသူကို မုန္.ေပးျပီးေခၚလာပါတယ္။ သူ.မွာေလာေလာလတ္လတ္သြားႏွဳတ္ထားတာ မၾကာေသးဘူး။ အဲ သူက ကိုယ့္ကိုေျပာတာေပါ့ လံုးဝမနာဘူးတဲ့ စားခ်င္တာစားလို.ရတယ္တဲ့ သူအာမခံပါတယ္တဲ့ သူ.ေပါက္စသြားကိုလည္း လက္နဲ.ေခါက္ျပတယ္။ လံုးဝမနာဘူးေပါ့။ အဲဒါနဲ. သူ.ကိုယံုၾကည္ျပီး ၾကယ္နီေရခဲေခ်ာင္း ၂ ေခ်ာင္းစားရမယ္ဆိုတဲ့ မက္လံုးနဲ.  ေဆးခန္းကို ေနာက္တစ္ေခါက္ခ်ီတက္ သြားၾကပါတယ္။ ဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ. သားအဖႏွစ္ေယာက္က ေရွ.က မေအးျမသူက ေလာလီေပါ့ ကိုက္ျပီးေနာက္က။ ကိုယ္က ငိုေတာ့မဲမ်က္ႏွာနဲ. ထံုေဆးကို ထိုးခံတယ္။ ေအး ဟုတ္သားပဲ မနာဘူးဟ ဆိုျပီး ကိုယ့္ပါးကို ျပန္ရိုက္ရနဲ.  ဆိတ္ဆဲြရတာနဲ.။ သူေတာင္ဝင္ရိုက္ေသးတယ္ ထင္ပ နာလား နာလားနဲ.။ တကယ္မနာတာပါ။ အဲ ဘယ္ေတာ့မွနာလဲဆိုေတာ့ ၂နာရီ ၃ နာရီေလာက္ေန အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး ထံုေဆးျပယ္တဲ့အခါက်မွ သြားႏွဳတ္တဲ့ေနရာကနာ၊ ပါးရုိက္တဲ့ေနရာကနာ၊ ဆိတ္ဆဲြထားတာကလည္းနာနဲ. အသကုန္နာေတာ့တာပဲ။ အဲဒီေတာ့မွ မေအးျမတ္သူကို အမေလး ရက္စက္ပါေပ့ လုပ္ရက္ပါေပ့ သစၥာေဖာက္ပါေပ့နဲ. ဆဲတာ နာတိုင္း ။ အိမ္ကလူေတြကေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴစကားလံုးလံုးေျပာေနတဲ့ ကိုယ့္ကို တအံ့တၾသၾကည့္လို. ။ ကိုယ္ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ မေအးျမတ္သူ က်ုိက္ထီးရိုးသြားရင္ ကားေခ်ာက္ထဲက် မီးေလာင္ရာမွာပါျပီး ဆံုးသြားတဲ့ အေၾကာင္းကို ၾကားရပါတယ္။ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး။


ေက်ာက္ျဖဴမွာ မွတ္မိသေလာက္ ေရာက္ခဲ့တဲ့ေနရာကို ေျပာရရင္ မွတ္မွတ္ရရေတြေပါ့ မင္းျပင္ ဆိုတဲ့ရြာရယ္ ၊ ေက်ာက္တစ္လံုးေစတီရယ္၊ ေနာက္ ကံ့ေကာ္ေတာ ဖုရားရယ္ေပါ့။ မင္းျပင္က ျမိဳ.ျပင္ကရြာ ကားနဲ. သြားရေသးတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုယ္တို. မိုက္ခရိုေဝးဖ္ လို.ေခၚတဲ့ ဘာေခၚမလဲ ဖုန္းလိုင္းေတြ ဘာေတြဖမ္းေတေပါ့ အဲဒီစင္ၾကီးရွိတယ္။ အျမင့့့့့့့့့့္ၾကီးပဲ။ အေပၚမွာ ပုဂံျပားမွာ ပုဂံလံုးေမွာက္ထားသလို ပုံစံၾကီးလုပ္ထားတာ။ အေဖတို.မ်ား ကေလးေတြကို အဲဒီ စင္ၾကီး အေပၚဆံုးအထိ ေခၚသြားတာ။ အဖြားေတာင္ပါလိုက္ေသး။  အေပၚကၾကည့္ရင္ လူေတာင္ရိပ္ရိပ္ပဲ ျမင္ရတာ။ ကိုယ္ဆို ထမ္းခ်ရတယ္။ ေၾကာက္လြန္းလို.။ ေနာက္အဲဒီမွာ ေက်ာက္ပုဇြန္ (Lobster) ၾကီးေတြ အရမ္းေပါတယ္။ ထမင္းဝင္သလားမေမးနဲ.။ ေနာက္ ကံ့ေကာ္ေတာ ဘုရားၾကီးကိုသြားတယ္။ ကံေကာ္ေတာ ဘုရားကိုသြားရင္ ပိန္းစြယ္ ဗမာလို ပိတ္စြယ္ ေခၚလား ဘာလား အဲဒီဟင္းစားရတယ္။ နာမည္ၾကီး လာသမွ်လူကို ပိန္းဟင္းခ်က္ေကၽြးတဲ့။ ဘုရားနားမွာ ပိန္းေတာာၾကီး သိီးေနတာပဲ။ ဘုရားဝင္းထဲခ်က္ရင္ ဘုရားတန္ခိုးေၾကာင့္ မယားဘူးတဲ့။ အျပင္ယူသြားျပီး ခ်က္ရင္ ယားတယ္လို. ယံုၾကတယ္။ တကယ္လဲ စားလို.ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားနားမွာ ေရြးပင္ေတြ အုပ္လိုက္ရွိတယ္။ ရခိုင္လို ေရြး ဗမာလို ရဲြလို.ေခၚတယ္။ ရဲြကုန္သည္ပံုျပင္ၾကားဖူးတယ္ဟုတ္။ ေရြးေစ့ေလးေတြက လွလိုက္တာ လွလိုက္တာ ဘဝမွာ ပထမဆံုးျမင္ဖူးတာပါ။ ပဲလံုးေစ့ေလာက္ရွိျပီး အနီတစ္ဝက္ တစ္ဝက္ အေရာင္ကလည္း ရႊန္းစုိျပီး ပန္းခ်ီဆဲြေပးထားတဲ့အတိုင္းပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္မို.လည္း ရဲြကုန္သည္ဆိုျပီး ပုတီးေလးေတြ လုပ္ေရာင္းၾကတာကိုးလို. စဥ္းစားမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မျမင္ဖူးၾကဘူးလို.ေျပာတယ္။ ကိုယ္လဲ ပထမဆံုးနဲ. ေနာက္ဆံုး ျမင္ဖူးတာပါ။ ေက်ာက္တစ္လံုးဘုရားက ေတာ့ အိမ္နားမွာရွိတာ။ ေက်ာက္ျဖဴအၾကီးၾကီးတစ္လံုးတည္းေပၚမွာ ဘုရားတည္ထားတာ။ က်န္တဲ့ေနရာေတြက မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေအာ္ ရွိေသးတယ္။ ကိုယ့္အိမ္နဲ.ေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ ရခိုင္မုန္.တီဆိုင္။ အိမ္ထဲမွာပဲေရာင္းတာ။ အိမ္ေရွ.မွာ စကားပင္ အၾကီးၾကီးရွိတယ္။ မိသားစုဆိုင္ေလးပါ။ လက္ညွစ္မုန္.တီလုပ္ေရာင္းတယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ. ။ အဲဒီတည္းကကို မုန္.တီၾကိဳက္တာ။ အဲဆိုင္မွာစားလို. တျခားဆိုင္မွာစားရင္ မုန္.တီၾကိဳက္ခ်င္မွၾကိဳက္မွာ။

ေနာက္အမွတ္တရ အစားအေသာက္ကိုေျပာရရင္ ကိုယ္က်ဴရွင္တက္တဲ့ လမ္းမွာေရာင္းတဲ့ ထမင္းေၾကာ္။ ထမင္းကို ပဲငံျပာရည္ အပ်စ္ေလးနည္းနည္းနဲ. ေက်ာ္၊ ပဲျပဳတ္ကို ဆီစိမ္ျပီးအိေနေအာင္လုပ္ျပီးနည္းနည္းေျခထားတာ၊ ျပီးေတာ့ အမဲသားႏွပ္ကေလးထည့္  ငရုတ္ဆီရယ္ သခြားသီးေတာက္ေတာက္စင္းျပီး ေရာထားတာေလးနဲ. တစ္ပဲြကို ၂ က်ပ္ေပးရတယ္။ စားလိုက္ရင္ နတ္ျပည္တန္းေရာက္သြားသလိုပဲ။ ခုေတာင္ အရသာကို ျပန္ျပီးခံစားလုိ.ရတယ္။ အဲေလာက္ထိေကာင္းတယ္။ ကိုယ္အရမ္းၾကိဳက္တာ။ က်ဴရွင္အိမ္က ပါပရာ (ငါးမုန္.) လုပ္တဲ့အိမ္ဆိုေတာ့ ပါပရာေတြလည္း ညီးေနေအာင္စားရတာေပါ့။ အင္မတန္အရသာရွိတာ။ က်ဴရွင္ဆရာမက ေဒၚမိမိထြန္းလို.ေခၚပါတယ္။ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လံုးလွလွ နဲ. လူၾကီးေတြနဲ. စကားေျပာရင္ ဟုတ္ပါေရပါ ဆိုျပီးေတာ့ အျမဲတမ္းေျပာတယ္။ ဟုတ္ပါေရ က ဟုတ္ပါတယ္လို.ေျပာတာပဲဟာကို ပါထပ္ထည့္ေသးတာ။ း) ဆရာမကို အရမ္းေၾကာက္ရတယ္။ အိမ္မွာ သိပ္အရိုက္မခံရေပမဲ့ ေက်ာင္းမွာေတာ့ လက္ဆစ္နဲ.ေခါက္တာ ေတာင္ခနဲ ေတာင္ခနဲေနတာပဲ။ လွဳပ္ေတာင္မလွဳပ္ရဲဘူး။ ခုေတာ့ ဆရာမနဲ.မေတြ.တာ သတင္းမၾကားတာ ၾကာလွျပီ။ ျပန္ေျပာေတာ့လည္း သတိေတြရပါတယ္။ ေအာက္လည္း ေအာက္ေမ့တယ္။

  ကိုယ့္ေက်ာင္းေလးေတြ.မလား ရွာၾကည့္ပါေသးတယ္။ မွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါကိုသိခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ျဖဴနဲ.မတူေတာ့ဘူး။ ေျပာင္းလဲသြားျပီ။

ဒီလုိနဲ.ပဲေက်ာက္ျဖဴမွာ ေလးတန္းႏွစ္ဝက္ေနရင္းနဲ. စစ္ေတြ ကုိတစ္ခါ ျပန္ေျပာင္းလာရျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေါက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားျပီး သည္းခံသာဖတ္ၾကေတာ့။ ေနာက္မွပဲ အပိုင္း ၃ ဆက္ပါအံုးမယ္။

စားႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဖို.
ခိုင္ေဝဇံ