ကဲ အခုမွပဲ ေရးခ်င္လို. လက္ယားေနတဲ့ စိတ္ ကေလး ေျပေတာ့ထင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတဲ့သူေတြ ဗမာျပည္ကို ျပန္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ တစ္ခုမွ မိသားစုကို သတိရလုိ.။ ေနာက္တစ္ခုက အစားအေသာက္ ေကာင္း စားခ်င္လို.။ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို. ဘာတို.ဆိုတာက ေနာက္မွလာတာ။ ကိုယ့္အတြက္ကေတာ့ ၁ နဲ. ၂ ရယ္လုိ.ေတာင္ေျပာလို.မရဘူး။ ႏွစ္ခုလံုးတန္းတူပဲ။ အဟီး။ အေမၾကားရင္ေတာ့ သတ္ခ်င္အံုးမယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆ တုန္းက ဗမာျပည္ကို ေနာက္ဆံုးျပန္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေတြကိုလည္းေရာက္ခဲ့တယ္။ မႏၱေလးကိုလည္း ေရာက္ခဲ့တယ္။ ခုလို ဓါတ္ပံုေတြ လည္း စမရိုက္ေသး၊ ဘေလာ့ေတြလည္း စမေရးေသးေတာ့ ေရာက္ခဲ့တာပဲ ရွိတယ္။ အမွတ္တရ ၾကည့္စရာ ဓါတ္ပံုေတာင္ မရွိပါဘူး။ အရမ္းေနာင္တရတယ္။ ရခုိင္ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္ဖို.ဆိုတာလြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ အဖိုးဆံုးတုန္းက ေတာင္မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုေတာင္တဲြမရိုက္ခဲ့ရဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အဲဒီလို မျဖစ္ေစရဘူး ဆိုျပီးေတာ့ စေလယဥ္ဆင္းတည္းက ရိုက္လုိက္တဲ့ ဓါတ္ပံု၊ ကင္မရာနဲ.တစ္မ်ဳိး ဖုန္းနဲ.တစ္မ်ဳိး လူေတြလည္းေအးေအးမေနရဘူး။ ဒါေပမဲ့ ခုအလြမ္းေျပျပန္ၾကည့္တိုင္း ကိုယ္တစ္ေခါက္အိမ္ျပန္ေရာက္သြားသလို ခံစားရလို. ဝမ္းသာရတယ္။ မရိုက္မျဖစ္ရိုက္ခဲ့တာေတြကေတာ့ အစားအေသာက္ေတြပါပဲ။ း) ေရးခ်င္တာ ၾကာေပမဲ့ ခရီးစဥ္အေၾကာင္းေတြအရင္ေရးဖို. ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခုမွပဲစရေတာ့မယ္။ ကဲလာျပီ။
အိမ္က ေက်ာက္ေျမာင္းမွာ ဆိုေတာ့ ရခိုင္ေပါတယ္။ ေအာက္ဆင္းရင္ ရခိုင္စကားပဲ ၾကားရတာ။ အနီးအနား ေစ်းေရာင္းတဲ့ လူေတြ ဘာညာဆိုရင္ ရခိုင္စကား အကုန္နားလည္တယ္။ ရခိုင္စာလည္း အေတာ္ေပါတယ္။ အိမ္လည္သြားရမဲ့အိမ္ေတြက လည္း အေပါသား။ အဲဒါနဲ. အိမ္လည္ျပန္လာရင္း ရခိုင္မုန္.တီတစ္ဆိုင္ေတြ.ပါေလေရာ။ ဒါနဲ. ဝင္အုပ္ပစ္လုိက္တယ္။ အသုပ္ကတစ္ပဲြ အရည္ကတစ္ပဲြ ႏွစ္ပဲြစလံုး ဝက္ဆီဖတ္နဲ. း)
အဟဲ မနာလိုမျဖစ္နဲ.ေနာ္။ လက္ရာကပံုမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မစားရတာ ၾကာျပီဆိုေတာ့ အင္မတန္မွကိ ု ေကာင္းတယ္လို. ခံစားရတယ္။ း)
ဒါနဲ.ပဲ ဗိုက္ကေလးပြတ္ျပီးျပန္လာေတာ့ အိမ္မေရာက္ခင္ေလးမွာ ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္နဲ.တည့္တည့္ တိုးပါေရာလား။ ဟမ္မေလး ကိုယ့္ဗိုက္ကိုယ္ျပန္ငံု.ၾကည့္ျပီး စဥ္းစားခန္းဝင္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထံုးစံအတိုင္း စားခ်င္တဲ့ စိတ္က ႏိုင္တာပါပဲ။ အဲဒါနဲ.ပဲ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဝင္စားတာေပါ့။
ေနာက္ေန.မွာ အေမက ခင္ျပံဳးရီမုန္.တီဆိုင္နဲ. အသုပ္ဆိုင္ ကို ေခၚသြားပါတယ္။ နာမည္ၾကီးမင္းလမ္းဆိုင္ရဲ. ညီမဆိုပဲ။ မင္းလမ္းမွာေတာ့ မစားဖူးေပမဲ့ တီဗီြမွာ ပါသြားတာကိုေတာ့ ၾကည့္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီဆိုင္လည္း ေက်ာက္ေျမာင္းမွာပဲဆုိေတာ့ ကား ၅ မိနစ္ေတာင္ မစီးရဘူး ေရာက္သြားတယ္။ ဆိုင္ေရွ.မွာ ေရခဲစိမ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ပုဇြန္ေတြ ေရကင္း(ရခိုင္အေခၚ၊ ဗမာအေခၚသိဘူး) ေတြ ခရုေတြ အမ်ားၾကီးေတြ.တယ္။ အလုပ္လုပ္တဲ့ ခေလးမေလးေတြက ၄ တန္း ၅ တန္း အရြယ္ေလးေတြပါ။ သနပ္ခါးေလးေတြ အေဖြးသားနဲ. ယူနီေဖာင္းေလးေတြ ဝတ္ေပးထားတယ္။ ေက်ာင္းမတက္ၾကရဘူးလားလို. အေတြးေပါက္မိတယ္။ ၅ ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ေငြရွုင္းတဲ့ေကာင္တာမွာ ထိုင္တဲ့ အပ်ဳိေပါက္ ၂ ေယာက္ကေတာ့ အေတာ္ၾကီးမ်က္ႏွာထား တင္းတဲ့အတြက္ ဆိုင္ရွင္ အမ်ဳိးလား သားသမီးလားပဲ။ ဆိုင္ကေတာ့ အခမ္းနားၾကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုင္ခမ္းနားဖို.လဲ မလိုဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သန္.ရွင္းလား မသန္.ရွင္းလားဆိုတာေတာင္ သိပ္ဂရုမစိုက္ဘူး။ စားလို.ေကာင္းရင္ျပီးေရာ။ ရွင္းတယ္ေနာ္။
ဆိုင္မွာစားခ်င္တာမ်ားလြန္းအားၾကီးလို. ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာစားျပီး အစပ္အဟပ္လည္း မတည့္ပါဘူး။ ဒါေတာင္ စားေကာင္းတယ္။ း) စားခ်င္တာ မွာစားျပီး အခ်ဳိပြဲကေတာ့ ေခါပ်ဥ္မုန္.ပါ။
ဒါကေတာ့ နာမည္ၾကီးတံငါသည္ ဟင္းလို.ေျပာပါတယ္။ တုန္ယမ္းဟင္းရည္နဲ. ေဟာ့ေပါ့လို လုပ္ထားေပးထားတာေတြ.တယ္။ ပင္လယ္စာ အစံုပါတယ္။ ဒီကဟာေတြထက္စာရင္ ေကာင္းတာေပါ့။ ဂဏန္းအသားရွိတယ္။ ပင္စိမ္းနဲ.ေမႊးေမႊးေလးနဲ. အရသာရွိတယ္။ း) တစ္ပဲြ ၅၀၀၀ ပါ။ ပုဇြန္သုပ္တစ္ပဲြတည္းကို ၄၀၀၀ ေပးရတာနဲ. စာရင္ ဒါက ပိုတန္တယ္လို.ေျပာလို.ရတယ္။
မွတ္မိလား ဟင္။ ေစာလွုိင္မုန္.လို. ေခၚတယ္ ရခိုင္လုိ။ ဗမာရွိမရွိမေျပာတတ္ဘူး။ း) စစ္ေတြသြားတုန္းကေတာင္ မစားလိုက္ရဘူး။ ခုစားခဲ့ရလို. ဝမ္းေတြသာေနတာ။ ေနာက္ မစားမျဖစ္စားခဲ့တာကေတာ့ ေလွာ္စာ (ဗမာလို ဆန္ခ်ဳိေအး ထင္ပ)။
စားႏိုင္ရင္ကိုယ့္ဖို.
ခိုင္ေဝဇံ
0 comments:
Post a Comment