ပိုလီေက်ာင္းသားေဟာင္းတေယာက္ရဲ့ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္** အဟီး**

နာပါတယ္လို.ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒူးမွာ အညိဳအမဲေတြစဲြေနတာေတြ.တယ္။ ဘယ္မွာ ခိုက္မိမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ မခိုက္ပဲေနမလား  Yearly PM(preventive maintainance) လုပ္ရတာ လူတကို္ယ္လံုး စက္ထဲဝင္ေတာ့မယ္။ အညိဳအမဲ စဲြတာေတာ့ စာေတာင္မဖဲြ.ေတာ့ဘူး။ အရင္တံုးကမွ ဦးစိုင္းေလးဘာေလး လိမ္းေသးတယ္။ အခုကေတာ့ အေရးသိပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္သာျမန္ျမန္သြားျပီးေတာ့ ေလဆာ စက္ေတြ troubleshoot လုပ္တဲ့ ေလဆာ Lab ထဲကို ေျပးရျပန္တယ္။ ေဟာလီးေဒး season မွာ နားမ်ားနားရမလားမွတ္တယ္ စက္ေတြက တလံုးျပီးတလံုး ပ်က္ေနေတာ့တာပဲ။ Cleanroom ထဲဝင္ရမွာဆိုေတာ့ hair net ရယ္။ Mask နဲ. Glove ေတြကို ျမန္ျမန္သြက္သြက္ဝတ္လိုက္ျပီးေတာ့ Cleanroomဝတ္စံုၾကီးကို ေခါင္းကေန စြပ္ခ်လုိက္တယ္။ တကိုယ္လံုး ပူစပ္ပူေလာင္ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဟုိေျပး ဒီေျပးလုပ္ေနရတာဆိုေတာ့ ေခၽြးေတြကလဲ ျပန္ေနတယ္။ ေလဆာခန္းထဲ မဝင္ခင္ Air Shower အခန္းထဲကို ဝင္ရေသးေတာ့ အဲဒီ အခန္းေရာက္မွ ေလေတြတဝူးဝူးနဲ. တကို္ယ္လံုးနည္းနည္းေအးျပီး အေမာေလးေျပသြားေတာ့မယ္။ အမေလး ေမာပ။ လုပ္စားကိုင္စားရတာ မလြယ္ပလား။

ေလဆာခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ပါတနာက ဂိမ္းေလးေဆာ့ေနတယ္။ Temperature Optimization လုပ္ေနတယ္တဲ့။ ကိုယ္ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထုိင္ခ်ျပီး ခဏနားလိုက္တယ္။  ခဏၾကာေတာ့ ေလဆာ Head က Temperature Optimization ျပီးသြားတယ္။ ကိုယ္ေလဆာ မ်က္မွန္ကိုတပ္ျပီးေတာ့ Shutter ကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ အစိမ္းေရာင္ေလဆာတန္းၾကီးက ၾကည့္ရတာ လွေတာင္လွေနသလိုပဲ။ေလဆာ ပါဝါက ၃၀ ဝပ္ေတာင္ လက္နဲ.မ်ားထိလို.ကေတာ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္သြားမယ္။ မ်က္မွန္မပါပဲ ၂ စကၠန္.ေလာက္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ကာလာဘလိုင္းျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ အရင္တုန္းက ေတာ့ေလဆာကို ရဲရဲမၾကည့္ရဲဘူး။ ခုေတာ့လည္း ရိုးသြားပါျပီ။ တခါတေလ ပါဝါေလးကိုေလွ်ာ့ျပီး ေလဆာကို လက္နဲ.ေတာင္ သြားကာျပီးၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ မ်က္မွန္မတပ္ပဲလဲ ၾကည့္တာပဲ ကိုယ္ကေတာ့။ မဟုတ္ရင္ေသခ်ာမွ မျမင္ရတာ။ အလိုင္းမန္. (alignment) ေတြဘယ္လိုသြားလုပ္မလဲ။

ၾကားဖူးတာကေတာ့ ေဆးရံုမွာ ဓါတ္မွန္ရိုက္တဲ့ စက္နဲ. အလုပ္လုပ္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြက ကင္ဆာနဲ.ေသတာမ်ားတယ္တဲ့။ ေလဆာပါတာဆုိေတာ့ radiation နဲ. အျမဲတမ္းထိေတြ.ေနရလို.ပဲ။ အဲလိုသာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လဲ ကင္ဆာနဲ.ပဲ ေသမွာပဲလို. စဥ္းစားမိတယ္။ ကိုယ္က radiation တင္မကဘူး ေလဆာ ray  ၾကီးနဲ. တိုက္ရိုက္ၾကီးထိေတြ.ေနရတာကိုး။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘဝလမ္းေၾကာင္းပဲ။ ကိုယ့္ဇာတ္ကို ႏိုင္ေအာင္ကုိယ့္ဘာကို ကရေတာ့မွာေပါ့။ ကိုယ့္အေမ ျမင္လို.ကေတာ့ အရမ္းစိတ္ပူမွာ ပဲလို.စဥး္စားမိတယ္။ အေဖကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေျပာလိမ့္မယ္ သမီးဒီအလုပ္ကထြက္လိုက္ေတာ့လို.။ ဒါေပမယ့္ ပိုလီကဆင္းျပီးေတာ့ ပိုက္ဆံေလးပံုမွန္ရွာႏိုင္တာ ဒီအလုပ္ပဲရွိတယ္။ OT ေလး ၄ ၅ ရက္ေလာက္ရလိုက္ရင္ ပိုက္ဆံျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ကေလး ရေနတဲ့ အလုပ္တခုကို ရပ္ရဲတဲ့ သတၱိ ကိုယ့္မွာ မရွိေသးဘူး။ အိမ္ကို ဘယ္လုိပိုက္ဆံျပန္ပို.မလဲ (အမွန္ေတာ့ ခုလဲမပို.ျဖစ္ပါဘူး)။ ေက်ာင္းလခ ဘယ္လိုလုပ္ေပးမလဲ။

ပိုလိီတုန္းကေတာ့ Seagate တို. HP တို. Chartered တို.လို. Manufacturing ကုမၸဏီၾကီးေတြမွာ အလုပ္ရခ်င္တာ နန္.နန္.ကို တက္လုိ.။ ဘာရယ္လို.မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္စီနီယာေတြ အဲလိုေနရာေတြမွာလုပ္ျပီး ဆိုင္ကယ္ေလးတဝီဝီနဲ. သြားေနၾကတာျမင္ေတာ့အားက်ခဲ့တာေပါ့။ အိုတီ ရလို.ကေတာ့ လခဘယ္ေလာက္ရတယ္ ညာေလာက္ရတယ္နဲ. ေျပာသံေတြကလည္း အားရစရာၾကီးကိုး။ ျပီးေတာ့ ပိုလီဆင္းတဲ့ လူေတြမွ သူတို.က ခန္.တာဆိုေတာ့ ကို္ယ့္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီတခ်က္နဲ.တင္ ေတာ္ေတာ္ေလးေက်နပ္ ေနျပီ။ ကိုယ္ကပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ. ပိုလီသံုးနွစ္သင္လာရျပီးေတာ့ ကိုယ့္အထက္စီနီယာက ဗမာျပည္ကဘဲြ.နဲ.ျဖစ္ေနရင္ ေတာ္ေတာ္ ဖီးလ္ေအာက္ရမွာ။ ဟိုကဘဲြ.နဲ. ဒီမွာ NUS မွာ ဘဲြ.လြန္လာတက္ရင္ပိုေတာင္ဆိုးေသးတယ္။ သူတို.က မာန္ေတြကလဲတက္ေသးတာေလ။ NUS ကမာစတာျပီးပါတယ္ဆိုျပီးေတာ့။ ကိုယ္တို. ပိုလီေတြကေတာ့ အျမင္ကတ္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဟိုမွာ သက္သက္သာသာေလးတက္လာျပီးေတာ့ ဒီလာရင္ ကိုယ့္ထက္ ဘဲြ.သာသြားတာကိုး။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကားကလဲ ေလးလံုးကဲြေအာင္မေျပာတတ္ဘူး၊ ဝတ္တာစားတာကလဲ ေအာက္ေသးတယ္ေပါ့ေလ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဘဲြ.ရျပီးမွလာၾကတာဆိုေတာ့ အသက္ေတြၾကီးကုန္ၾကျပီကိုး။ ေနာက္မွကိုယ္ျပန္စဥ္းစားမိတယ္၊ ကိုယ့္တို. အဂၤလိပ္လို ေျပာတာကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပီေနလို.လဲလို. ဒီစလံုးစကားကိုပဲ အဟုတ္ၾကီးလုပ္ျပီး ယားလား ႏိုးလားနဲ.ေျပာေနၾကတာပဲဟာကို။ ခုေတာ့လဲ နားလည္ေပးတတ္ပါျပီ သူတို.ဘက္က။ ဒါေပမယ့္ အျမင္ကတ္သလားဆိုေတာ့ ကတ္ေသးတဲ့။ တခ်ဳိ. အထာၾကီးနဲ.လုပ္ေနတဲ့ ကိုကိုမမမ်ားကိုေပါ့။ NTU NUS မွာ ဒီဂရီတန္းတက္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့ေလ။ အင္ပရက္ရွင္က မတူဘူးေပါ့။

အခုေတာ့လဲ ကိုယ္အခုတက္ေနတ့ဲ ဒီဂရီကို ပိုက္ဆံေပးျပီးေတာ့သာ ဝယ္လိုက္ခ်င္တယ္။ အသက္လဲၾကီးျပီဆိုေတာ့ ေက်ာင္းလဲမတက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ စာလဲမက်က္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီဂရီေလးရွိမွ ေနာက္ထပ္ ပရိုမိုးရွင္းေလး ဘာေလးက ရမွာကိုး။ ဒီပလိုမာ အဆင့္ေလာက္နဲ.လဲ မေက်နပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ခုမွ ပိုလီတက္မိတာ ကိုယ္ေနာင္တရတယ္။ ကို္ယ့္မွာ အဆက္အသြယ္ အဲေလာက္မရွိေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ခ်င္တာပဲသိတယ္။ အရွည္ကို မစဥ္းစားမိဘူး။ ပိုလီေလးတက္ရတာပဲ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္လွျပီထင္ခဲ့တယ္။ ခုအခ်ိန္ေတြျပန္လွည့္လို.ရရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲခက္ခက္ ဒီဂရီတန္းယူဖို.ပဲ စဥ္းစားမယ္။ ခုေတာ့ ၾကည့္ေလ။ ပိုလီက သံုးနွစ္ ဒီဂရီကေလးႏွစ္ နဲ. ဘဲြ.ေလးတခုေလာက္ရဖို.ကို ခုနွစ္ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူရတယ္။ SAT 1 ရယ္ 2 ရယ္ကို ၂ နွစ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးျပီးေျဖလိုက္ရင္ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ. အသာေလး အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ.ေအာင္တယ္။ ၄ နွစ္နဲ. ဒီဂရီေအးေအးေဆးေဆးျပီးသြားရင္ မာစတာတက္ဖို. ကို စဥ္းစားလို.ရျပီ။ အင္း ကိုယ့္ညီမေလးေတာ့ ကိုယ့္လိုမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ခုမွေနာင္တရေနလို.လဲ သိပ္ေတာ့မထူးပါဘူး။ တခါတေလ ကိုယ့္ထက္အေျခအေနဆိုးတဲ့လူေတြ အမ်ားၾကီးပါလားလို.ေတြးျပီး စိတ္ေျဖ၇တယ္။

ခုေတာ့လဲ ဒီစက္ေတြၾကားမွာေနသားက်သြားပါျပီ။ ပလာယာနဲ. စပါနာဆိုတာ ခဲြသိသြားျပီ။ မိန္းကေလးဆိုျပီး ႏုႏုရြရြလုပ္ေနလို. မရေတာ့ဘူး။ ရာသီလာလို. ဗိုက္ေတြနာေနပါတယ္လို.လဲ ထိုင္ေနလို.မရဘူး။ မစရာရွိတာ မ ရတယ္။ တင္စရာရွိတာ တင္ရတယ္။ ေလဆာရယ္လို.ေၾကာက္ေနလို.မရဘူး။ နဂိုကမွ မႏဲြ.တတ္တဲ့ ကိုယ္ကပိုၾကမ္းသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲမာမာ တခ်ဳိ.ေနရာမွာ ကို္ယ့္အားနဲ. မႏိုင္တဲ့အလုပ္ေတြရွိတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့ ကိုယ့္ပါတနာကို မ်က္ႏွာပူရေသးတယ္။ ကိုယ္ကံေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကလူေတြက အရမ္းေကာင္းတယ္။ စလံုးငပ်င္းေတြသိပ္မရွိတာလဲပါတယ္။ Manufacturing Company ဆိုေတာ့ ေျခလက္မလွုပ္ခ်င္တဲ့ စလံုး တရုတ္ေတြသိပ္မရွိဘူး။ အေတာ္ကိုစိတ္ခ်မ္းသာတယ္။ အခ်င္းခ်င္းလဲ ေဖးေဖးမမ ရွိၾကပါတယ္။ ဗမာေတြလည္းအမ်ားၾကီးပဲ။ ကိုယ့္ department ကဗမာေတြအားလံုး ဘက္ညီတယ္ စည္းလံုးတယ္။ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။

အလုပ္ဆိုတာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အခ်က္ရွိသလို ဆိုးတဲ့အခ်က္လဲ ရွိမွာပဲ။ ဂ်ီးမ်ားေနလို.မရဘူးဆိုတာ ကိုယ္နားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္ေနရတ့ဲ အလုပ္က ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ကိုလံုးဝ ဝါသနာမပါဘူး။ ကိုယ္က Litreature ဝါသနာပါတယ္။ ကိုယ္ UN တို.NGOတို.မွာ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ ဟိုတယ္ဝန္ထမ္းလုပ္ခ်င္တယ္။ ကို္ယ္က Customer Service ကိုဝါသနာပါတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ Food Show Host လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ Life Long Ultimate ရည္မွန္းခ်က္ပဲ ဟီးဟီး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပိုလီေလွ်ာက္တဲ့ နွစ္က Engineering Courses ေတြပဲယူလို.ရတယ္။ က်န္တဲ့ ဟာေတြ ေပးမေလွ်ာက္ဘူး။ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္လာခ်င္ေဇာနဲ. ရတာယူလိုက္တာ။

ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကေတာ့ အသက္ငယ္ေသးရင္ ကို္ယ့္ေလွ်ာက္ရမဲ့လမ္းကို အေသအခ်ာစဥ္းစားပါ။ ခဏေလးကို မၾကည့္နဲ.။ PLAN ကို အေသအခ်ာခ်ျပီးေတာ့မွ လုပ္စရာရွိတာကို ရဲရဲသာလုပ္ေတာ့။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းတခုကိုေရြးျပီးရင္ ေနာက္တခုကို ေျပာင္းဖို.ဆိုတာအေတာ္ကို ခက္ပါတယ္။ ကို္ယ္ဒီဂရီယူမယ္လို. စဥ္းစားေတာ့ အင္ဂ်င္နီယားရင္း နဲ. မဟုတ္ပဲ တျခားဟာေတြေျပာင္းယူဖို. စဥ္းစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတၱိမရွိဘူး။ ကိုယ္လိုင္းေၾကာင္သြားမွာအရမ္းေၾကာက္တယ္။ အဲဒီလုိနဲ.ပဲ ဒီလမ္းမွားၾကီးကို ဆက္ေလွ်ာက္ရေတာ့တယ္။ ခုေတာ့လဲ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္ျပီ။ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့လုပ္မယ္လုိ.။  အငယ္ေလးေတြကေတာ့ စဥ္းစားၾကေပ့ါ။ ကိုယ္ကေရးသာေရးရတာ သူတို.နားေထာင္မယ္လဲ မထင္ပါဘူး။ ကိုယ့္တုန္းကလဲ လာခ်င္ရက္ စက္စက္ယုိ နားမွ မေထာင္တာ။ း) ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ကံကိုပဲ အျပစ္ပံုခ်ရေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့။

ခိုင္ေဝဇံ